The Focus on Sun: First Pictures tonen mysterieus magnetisch veld op de Zuidpool!

The Focus on Sun: First Pictures tonen mysterieus magnetisch veld op de Zuidpool!

Sonne, Universum - De Solar Orbiter, een gemeenschappelijke missie van ESA en NASA, heeft baanbrekende opnamen gemaakt vanuit het zuiden van de zon. Deze ontdekking is een belangrijke vooruitgang voor het begrijpen van het magnetische veld van de zon en het dynamische gedrag ervan. De orbiter begon in februari 2020 en verliet de aarde vier jaar geleden. Op 30 maart 2022 bereiken de wetenschappers de eerste foto's van de zonnepalen, die werden genomen tijdens het activiteit maximum van de zon. Dit vertegenwoordigt een cruciaal moment in onderzoek, omdat zonne-activiteit een ongeveer elf jaarcyclus doorloopt waarin het magnetische veld wordt gegooid en intensieve straling en deeltjesuitbraken optreden. Het vereist echter uitgebreide studies om de exacte mechanismen achter deze fenomenen te begrijpen.

Johann Hirzberger, astrofysicus bij het Max Planck Institute for Solar System Research, legt uit dat de polarimetrische en heliiosismische imager (zon/phi) de magnetische veldstructuren op het zonoppervlak in kaart brengen. De huidige observaties tonen een inconsistent magnetisch veld, dat een komende aankomende polariteit aangeeft. Eerder was observatie van de zonnepalen een uitdaging omdat de meeste spaties sondes de zon van de ecliptica observeren, die het beeld van de polen beperkt. De zonne -orbiter daarentegen gebruikt de aantrekkingskracht van Venus om zijn baan te veranderen en de zon vanuit een hoek van 17 graden te bekijken.

De Sun Dynamo en het magnetische veldomkering

Het mechanisme dat het magnetische veld van de zon creëert, wordt een zonnedynamo genoemd. Dit proces zet de rotatie -energie van de zon om in magnetische veldlijnen, vergelijkbaar met een fietsdynamo. De differentiële rotatie van de zon wikkelt het initiële polaire magnetische veld, dat het verhoogt. Magnetische veldlijnen zijn vervolgens parallel op de evenaar georiënteerd, wat leidt tot de vorming van zonnevlekken op het zonoppervlak. Zonvlekken zijn bijzonder uitgesproken en kunnen magnetische velden bereiken tussen 3000 en 5000 Gauss, waardoor het aanzienlijk sterker is dan het magnetische veld van de aarde.

De breedtewandeling van de zonnevlekken is ook van groot belang voor de wetenschappers. Aan het begin van een cyclus verschijnen zonnevlekken op hogere breedtegraden en wandelen ze dichter bij de evenaar aan het einde van de cyclus. Deze observaties bieden waardevolle informatie over de activiteitscyclus en het magnetische veld van de zon. Historische gegevens en tekeningen van zonnevlekken hebben bijgedragen aan het reconstrueren van de activiteit van de zon al eeuwenlang.

Outlook on Future Research

In de komende jaren kan Solar Orbiter de polen van de zon vanuit een vergelijkbare hoek drie keer observeren, met een andere vlucht langs Venus in december 2026 die de kijkhoek verhoogt tot 23 graden. Deze continue monitoring is cruciaal om het begrip van de zonnedynamo verder te verdiepen en de effecten van zonnestormen op aarde beter vast te leggen. Mogelijke gevolgen zijn schade aan satellieten en stroomuitval vanwege de beperking van transformatorstations.

De onontgonnen details van de zonnedynamo's, die mogelijk op de polen van de zon worden verborgen, vertegenwoordigen een veelbelovend veld voor toekomstig onderzoek. Terwijl de technisch veeleisende metingen van de zonne -orbiter een nieuw inzicht in de zonnecyclus bieden, is de uitdaging om de exacte verbindingen tussen de waargenomen fenomenen en de complexe magnetische activiteiten van de zon te verminderen.