Herinneringen aan weerstand: Ingrid Schaeffer-Rahtgens vertelt

Herinneringen aan weerstand: Ingrid Schaeffer-Rahtgens vertelt

Köln, Deutschland - Ingrid Schaeffer-Rahtgens, 85 jaar oud, is een vrouw met een ontroerend levensverhaal dat ze onthulde in een gesprek met Susanne Hengesbach in een cologne café. Op 30 augustus 1944, 81 jaar geleden, werd haar vader, Carl Ernst Rahtgens, geëxecuteerd in Berlin-Plötzensee. De reden voor zijn doodstraf was zijn actieve rol in weerstand tegen het nazi -regime, met name zijn deelname aan de omverwerping van 20 juli, die een moordaanslag op Adolf Hitler plande. Ingrid had haar vader slechts vier jaar, maar de herinneringen aan hem zijn van groot belang voor haar.

De verbinding met haar vader beschrijft het als erg smal. Carl Ernst Rahtgens was niet alleen een neef van Feldmarschall Günther von Kluge, maar ook een man die een diep christelijk begrip van waarden had. Ingrid herinnert hem zich als een "gelukkige, christelijke en grappige mensen". Ondanks het verdriet voor het verlies, vormde ze ook haar leven door de toewijding aan klassieke muziek, waar ze de "Sounds of the City" -concertreeks in Bergisch Gladbach organiseerde. Dit bewijst dat haar vader een impact heeft op haar leven na zijn vroege dood.

De weerstand en gevolgen

De tragedie begon toen de Gestapo de doodstraf in september 1944 overbrengt en tegelijkertijd een confiscatie uitvoerde. Vanaf dat moment waren Ingrid en haar broers en zussen underhoving. Het was een psychologische last, vergezeld van vernederingen op school. Ingrid vond het stigma de dochter van een "Vaderlandverrader", die ook tijdens de nazi -heerschappij in Duitsland opgroeide. Ze ziet het "resistent" als een integraal onderdeel van haar leven en neemt regelmatig deel aan mentale feesten op 20 juli, die als een groot gezin voor haar zijn geworden.

De biografie van Carl Ernst Rahtgens

Carl Ernst Rahtgens werd geboren op 27 augustus 1908 en had een indrukwekkende militaire carrière vóór zijn arrestatie. Als officierskandidaat ging hij in 1928 een Potsdam Infantry Regiment binnen. Zijn militaire carrière leidde hem door verschillende stations totdat hij uiteindelijk in 1942 diende als luitenant -kolonel in het leiderschapshoofdkwartier "Wolfsschanze" in Oost -Prucus. Er was een speciale vriendschap met Günther Smend, waarin ze de huidige oorlogssituatie bespraken. Maar het regime was niet klaar om dissidenten te verdragen. Rahtgens werd ter dood veroordeeld op 30 augustus 1944, de dag van zijn executie, nadat hij al was gearresteerd door de Gestapo in Belgrado.

Ingrid herinnert ons aan het belang van weerstand tegen onrecht en de mensen die aan de kant van de burgerlijke moed stonden in een tijd grote gevaren. Ze ziet zichzelf niet alleen als de dochter van een weerstandsjager, maar als onderdeel van een continue beweging die het collectieve vergeet tegengaat.

In een samenleving die vaak wordt gevormd door onverschilligheid, vereist Ingrid het bewustzijn van de waarden die uiteindelijk de basis vormen van onze democratie. "Als hij niet leeft, moet ik mijn vuist houden", zegt ze - een sterke aantrekkingskracht die Hengesbach ook in haar interview heeft opgenomen.

De rapporten over Carl Ernst Rahtgens en de verhalen over het verzet nodigen ons uit om na te denken over civiele moed en de herinneringen aan overleden verzetstrijders en de aandacht te vestigen op de gevaren van het vergeten - een herinnering die meer dan ooit relevant is.

kölnische rundschau , herdenkingsweerstand , Federaal Centrum voor politiek onderwijs