Η μυστηριώδης σκιά του συνέδριο Potsdam στο Cecilienhof

Η μυστηριώδης σκιά του συνέδριο Potsdam στο Cecilienhof

Potsdam, Deutschland - Όλα τα ιστορικά γεγονότα έλαβαν χώρα στο Πότσνταμ το καλοκαίρι του 1945, όταν το SO -που ονομάστηκε "Big Three" ήρθε μαζί. Από τις 17 Ιουλίου έως τις 2 Αυγούστου, ο Josef Stalin, ο Harry S. Truman και ο Winston S. Churchill συναντήθηκαν στο Κάστρο Cecilienhof για το τρίτο συνέδριο των Συμμάχων, το οποίο θα διευκρινίσει το post -war round της Ευρώπης. Οργανωμένη στη Σοβιετική Ζώνη Επαγγελματικής, το γεγονός αυτό έγινε μια ουρά για τις γεωπολιτικές αλλαγές των επόμενων ετών. Ο ίδιος ο τόπος, το Cecilienhof, χτίστηκε στο στυλ Tudor με εντολή του Kaiser Wilhelm II και η αισθητική του κάστρου παίζει επίσης ρόλο στην ιστορία. Ο αρχιτέκτονας Paul Schultze-Naumburg, ένας σημαντικός θεωρητικός τέχνης, είχε ήδη εργαστεί για την κατασκευή πριν από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Το όλο σκηνικό φαινόταν μάλλον μέτριο από το εξωτερικό, αλλά πρόσφερε χώρο για τις σημαντικές συζητήσεις των ισχυρών με 176 δωμάτια και μια μεγάλη αίθουσα χορού. Ο [Welt] αναφέρει ότι ο Sergei Kruglow, ο σοβιετικός υπουργός Εσωτερικών, δεν δίστασε να φυτέψει ένα κόκκινο αστέρι από τα γεράνια στο Ehrenhof για να τονίσει τη σοβιετική παρουσία.

Η πρώτη μεγάλη πρόκληση ήταν η επιλογή της θέσης του συνεδρίου. Ο Στάλιν πρότεινε αρχικά το Βερολίνο, αλλά οι αστικές συνθήκες κατέστησαν αδύνατο να πραγματοποιηθούν εκεί το συνέδριο. Η απόφαση ήταν καλά μελετημένη να πάει στο Πότσνταμ, το οποίο τελικά έγινε πίσω για τις δυτικές αντιπροσωπείες. Η ασφάλεια ήταν μια κεντρική ανησυχία, ειδικά για τον Αμερικανό πρόεδρο Truman και τον βρετανό πρωθυπουργό Τσόρτσιλ. Ο στρατηγός Floyd L. Parks, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για τα μέτρα ασφαλείας, διαπίστωσε ότι ο κήπος γύρω από το Cecilienhof προστατεύεται καλά και ήταν διαθέσιμος σε αποδεκτά καταλύματα κοντά.

Σημαντικά θέματα και ψηφίσματα

Ο λόγος για τη συνάντηση δεν ήταν άλλος από το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και την επακόλουθη παράδοση της γερμανικής αυτοκρατορίας, προσέφερε την ευκαιρία. Μια κεντρική ανησυχία ήταν η αναδιοργάνωση της Ευρώπης και το μέλλον της Γερμανίας. Υπήρξαν εντατικές συζητήσεις σχετικά με θέματα αποκατάστασης και εδαφικά ερωτήματα, ειδικά όσον αφορά τα γερμανικά ανατολικά σύνορα. Ο Στάλιν οδήγησε σε υψηλούς ισχυρισμούς αποκατάστασης που συνοδεύονταν από εντάσεις μεταξύ των Συμμάχων. Αυτές οι προκλήσεις κορυφώθηκαν στο γεγονός ότι ο Truman απέρριψε τη χρήση των γερμανικών περιοχών ως μέσο πίεσης.

Οι αποφάσεις της διάσκεψης περιελάμβαναν ορισμένα μέτρα για τον εκδημοκρατισμό, την αποδιαμορφοποίηση, την αποικοδόμηση, την αποσυμπιετοποίηση και την αποκέντρωση της Γερμανίας. Ένα σημαντικό θέμα ήταν η συμφωνία για τη σωστή και ανθρώπινη μεταφορά του γερμανικού πληθυσμού από τις περιοχές της Πολωνίας, της Τσεχοσλοβακίας και της Ουγγαρίας, οι οποίες σύντομα μετατράπηκαν σε βίαιη μετατόπιση. Ο τελικός προσδιορισμός των γερμανικών ανατολικών συνόρων, η οποία προβλέπει τη στιγμή που αναγνωρίζεται από τη γραμμή Oder-Neisse, εξασφάλισε επίσης μακροχρόνιες συγκρούσεις στην περιοχή. Η [Tagesspiegel] υπογραμμίζει ότι το συνέδριο του Potsdam δεν οδήγησε σε επίσημη σύμβαση, αλλά αντιπροσώπευε μόνο μια περίληψη συμβιβασμών που σηματοδότησαν τη διαίρεση της Ευρώπης στην επιρροή της Σοβιετικής Ένωσης και των Δυτικών Δυνάμεων.

Η μακρά σκιά του συνεδρίου

Ένα άλλο ορόσημο στην ιστορία του συνεδρίου ήταν η επιδέξια ενσωμάτωση της Γαλλίας, η οποία περιελάμβανε τις αποφάσεις στις 7 Αυγούστου 1945. Συγκεκριμένα, οι εντάσεις σχετικά με το GDR και την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία, οι εντάσεις σχετικά με τη διάταξη του πολέμου και η μοίρα της Γερμανίας έδωσαν την ώθηση σε μια χωριστή αντίληψη στο GDR και στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία. [HDG] συνοψίζει τα σημαντικά θέματα και τα αποτελέσματά τους στην περίοδο μετά τον War.