Πολιτισμός μνήμης στη Γερμανία: Ένα επικίνδυνο σημείο καμπής;

Πολιτισμός μνήμης στη Γερμανία: Ένα επικίνδυνο σημείο καμπής;

Deutschland - Η κουλτούρα της μνήμης στη Γερμανία βρίσκεται επί του παρόντος στη γραμμή πυρκαγιάς. Μια τρέχουσα μελέτη του έργου του Ιδρύματος EVZ δείχνει πόσο ισχυρή είναι η προοπτική του πληθυσμού να αλλάζει το ναζιστικό παρελθόν. Τα συναφή ερωτήματα προσελκύουν ευρείς κύκλους και αγγίζουν τη γερμανική ταυτότητα, μάλλον, πέφτουν στην καρδιά ενός από τα κεντρικά θέματα της μετα -διαύλου περιόδου: Αντιμετωπίζοντας το παρελθόν.

Τις τελευταίες εβδομάδες, πολλές συζητήσεις έχουν σπάσει τις ηθικές προκλήσεις μπροστά από τις οποίες αντιμετωπίζει η Γερμανία. [Παρασκευή] αναφέρει ότι στη Γερμανία κάποιος είναι όλο και περισσότερο της άποψης ότι ένα είδος «συμπεράσματος» για να μπορέσει να τραβήξει κάτω από τα ναζιστικά εγκλήματα. Περίπου το 38,1 % των ερωτηθέντων στη μελέτη των σημείων συμφωνούν με αυτή τη δήλωση, με την οποία αυτή η τάση μπορεί να παρατηρηθεί ιδιαίτερα έντονα για τους ανθρώπους στη μέση ηλικία και τους ψηφοφόρους της AFD. Ένα ανησυχητικό σημάδι ότι η αντιμετώπιση της ιστορίας κάποιου δεν θεωρείται πλέον απαραίτητη.

Ο ρόλος του Ολοκαυτώματος στη γερμανική ταυτότητα

Το γεγονός ότι η μνήμη των εγκλημάτων των εθνικών σοσιαλιστών θεωρείται μόνο ως αγχωτική από έναν ευρύ πληθυσμό είναι επίσης εμφανής στη μελέτη. Το 43,6 τοις εκατό των ερωτηθέντων δηλώνουν ότι προτιμούν να αφιερώσουν τον εαυτό τους σε τρέχοντα προβλήματα παρά να συνεχίσουν να εργάζονται στο παρελθόν. Αυτή η στάση αντανακλάται στην αίσθηση ότι οι Γερμανοί "συνέχισαν να κρατούν" τα εγκλήματα στους Εβραίους.

Οι προκλήσεις του παρόντος

Ένας ιδιαίτερα σοβαρός τόνος υποδηλώνει την αξιολόγηση του σημερινού πολιτικού κλίματος: η Veronika Hager από το EVZ περιγράφει τα αποτελέσματα της μελέτης ως «πολιτιστικό σημείο κλίσης». Ο κίνδυνος ο εθνικός σοσιαλισμός θα θεωρηθεί ως απλώς ιστορική εποχή χωρίς αναφορά στο παρόν είναι θεμελιώδης σημασία. Σε αυτό το υπόβαθρο, υπάρχει επίσης μια αξιοσημείωτη ανησυχία ότι οι κρίσιμες φωνές μέσα στην εβραϊκή κοινότητα, που παροτρύνουν την υποστήριξη της ανθρωπιστικής βοήθειας, χάνουν την ορατότητα.

Σε αυτή τη συζήτηση, τίθεται το ερώτημα: Πώς πρέπει η Γερμανία να ασχοληθεί με την ευθύνη της; Ενώ η Γερμανία παρέχει όπλα στο Ισραήλ, τα οποία χρησιμοποιούνται στη σύγκρουση εναντίον των αμάχων στη Γάζα, η προσδοκία ανθρωπιστικής βοήθειας δεν ασχολείται με την κουλτούρα της μνήμης. Η εικόνα μιας μνήμης που περιλαμβάνει πολλές πραγματικότητες της ζωής παραμένει ελλιπής.

Σε μια εποχή που η εξέταση της ιστορίας κάποιου θεωρείται αγχωτική για πολλούς, είναι σημαντικό να δημιουργηθεί μια κουλτούρα μνήμης που όχι μόνο βοηθά στη επεξεργασία του παρελθόντος, αλλά και προωθεί ένα αίσθημα δικαιοσύνης στο παρόν. Μια τέτοια διαδικασία απαιτεί συνεχή αντανάκλαση και ανοιχτή συζήτηση.