Friedrich Barbarossa: De keizer die slaapt in de Kyffhäuser!

Friedrich Barbarossa: De keizer die slaapt in de Kyffhäuser!

Kyffhäuser, Deutschland - Friedrich I. Barbarossa, een van de meest vormende keizers van het Heilige Roomse Rijk, stierf op 10 juni 1190 in de Saleph River in Anatolië. Volgens de legende wordt hij verondersteld te rusten in Kyffhäuser en op een dag terug te keren om Duitsland te helpen. Dit mythologische aspect is slechts een deel van de complexe geschiedenis van een heerser die het geschiedenisboek heeft ingevoerd met de bijnaam Barbarossa (Rotbart), een naam die oorspronkelijk werd gebruikt als een denigrerende naam door zijn vijanden in Milaan. Tegenwoordig doet het verhaal denken aan zijn opmerkelijke regel en de sporen die hij in Europa heeft verlaten. Zoals gerapporteerd compact , werd Friedrich op 4 maart 1152 gekozen tot koning in Frankfurt en volgde zijn oom Konrad III. in de koninklijke waardigheid.

Zijn klim begon in het midden van de 12e eeuw toen hij op 30 -jarige leeftijd tot koning werd gekozen en op 9 maart 1152 in Aken werd gekroond. Friedrich was de eerste keizer van het geslacht van de Staufer en concurreerde met het doel om imperiale autoriteit in Italië te handhaven. Zijn vader, Konrad III, had al in 1138 de troon beklommen en was een centrale figuur die voordelen introduceerde voor vrouwen in belegerde steden, zoals in Weinsberg, waar vrouwen hun mannen mochten redden.

Politieke ambities en conflicten

De heerschappij van Friedrich werd gekenmerkt door talloze conflicten, vooral met de Lombard -steden, die in 1176 in de Lombard -eenheid werden samengevoegd. In deze context probeerde Friedrich controle over deze steden te bereiken en imperiale rechten in Italië te handhaven, wat leidde tot gewelddadige botsingen. In zijn bekronende glorie in 1155, de Romeinen, die hij neerkwam door geweld, en in 1162 veroverde hij Milaan, die snel werd herbouwd. Een cruciaal keerpunt was de nederlaag in de Slag om Legnano 1176, die niet alleen zijn militaire autoriteit schudde, maar ook leidde tot een staakt -het -vuren met de Lombards, gevolgd door een laatste vrede in 1183.

Een ander belangrijk aspect van zijn heerschappij was de relatie met Heinrich de Löwen, hertog van Saksen en Beieren. Ondanks de eerste alliantie was er een pauze in 1176, omdat Heinrich Friedrichs geen militaire hulp in Italië steunde. Ondanks deze tegenslagen bleef Friedrich een belangrijke heerser die zijn huishouden van de Staufer verder versterkte en het rijk in zijn geheel consolideerde, terwijl hij tegelijkertijd de politieke structuren in Duitsland stabiliseerde.

Een erfenis van de Staufer en de laatste paar dagen

Tijdens het hoogtepunt van zijn kracht vond een prachtige hoop op Pinksteren plaats in Mainz in 1184, waar hij zijn zonen sloeg. In de herfst 1187 opende hij vervolgens de derde kruistocht, gemotiveerd door de wens om Jeruzalem te heroveren. De voorbereiding op deze kruistocht was intens en in mei 1189 opende zijn leger Regensburg. Maar tragisch genoeg verdronk hij op Saleph op 10 juni 1190 terwijl hij zichzelf in de rivier wilde vernieuwen. Zoals vermeld in de rapporten van wikipedia , zijn er ongeveer 13 bronnen die iets over zijn dood zeggen.

Na zijn dood werd zijn lichaam ingebracht in azijn en vonden zijn botten afzonderlijke rustplaatsen. Friedrich liet een sterke erfenis achter, zowel in de vorm van zijn huis goede als regionale stabiliteit die hij had gecreëerd. Zijn dood leidde tot groot verdriet in Duitsland, en de legende van zijn terugkeer van de Kyffhäuser, evenals "https://www.planet-Wissen.de/meeticht/die_staufer/pwiefrichiBarbarossa100.html"> planeet kennis . Friedrich's uiteindelijk onontdekte graf en de hoop op zijn terugkeer maken deel uit van een fascinerend geschiedenisverhaal dat nog steeds de Duitse folklore vormt.