Χρόνια σύγκρουσης: Ο τρόπος για την ειρήνη στη Μέση Ανατολή παραμένει αβέβαιος

Χρόνια σύγκρουσης: Ο τρόπος για την ειρήνη στη Μέση Ανατολή παραμένει αβέβαιος

Gazastreifen, Palästina - Η ισραηλινή-παλαιστινιακή σύγκρουση είναι μια τραγωδία που απαιτεί αμέτρητες ανθρώπινες ζωές εδώ και δεκαετίες και έχει προκαλέσει πολυάριθμες γεωπολιτικές εντάσεις. Οι ρίζες της σύγκρουσης επιστρέφουν στην απόφαση του ΟΗΕ του 1947 όταν η Παλαιστίνη έπρεπε να χωριστεί σε εβραϊκό και αραβικό κράτος. Στις 14 Μαΐου 1948, ανακηρύχθηκε το κράτος του Ισραήλ, το οποίο δεν αναγνωρίστηκε από τις αραβικές χώρες. Αυτό οδήγησε στον πόλεμο της Παλαιστίνης στις 15 Μαΐου 1948, ο οποίος διήρκεσε μέχρι τον Ιανουάριο του 1949 και τελείωσε με νίκη του Ισραήλ, η οποία κατέκτησε περίπου το 40% της περιοχής που προοριζόταν αρχικά για τους Άραβες. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, πάνω από 6000 Ισραηλινοί και 6000 Άραβες πέθαναν σε αυτόν τον πόλεμο. Μια σύμβαση κατάπαυσης του πυρός που υπογράφηκε στις 24 Φεβρουαρίου 1949 ήταν ένα πρώτο βήμα προς την κλιμάκωση. Παρ 'όλα αυτά, η σύγκρουση παρέμεινε τεταμένη, με πολυάριθμες συγκρούσεις όπως ο πόλεμος των έξι ημερών του 1967 και ο πόλεμος Jom-Kippur 1973, ο οποίος χαρακτηρίστηκε από έκπληξη επίθεση της Αιγύπτου και της Συρίας.

Μια κρίσιμη στιγμή στην ιστορία της σύγκρουσης ήταν η αρχή της ειρηνευτικής διαδικασίας του Όσλο το 1993, όταν ο Παλαιστινιακός Οργανισμός απαλλαγής (PLO) με επικεφαλής τον Jassir Arafat και το Ισραήλ υπό τον πρωθυπουργό Yitzhak Rabin στην Ουάσινγκτον D.C. υπέγραψε τις πρώτες συμβάσεις του Όσλο. Αυτές οι συμφωνίες αντιπροσώπευαν ένα σημείο καμπής, δεδομένου ότι το Ισραήλ αναγνώρισε την PLO ως εκπρόσωπο των Παλαιστινίων και δεσμεύτηκε να μοιραστεί την περιοχή. Η βασική συμφωνία βασίστηκε στην αρχή της "γης για την ειρήνη" και θα έπρεπε να επιτρέψει την ενδιάμεση αυτο -διαχείριση των Παλαιστινίων στη Λωρίδα της Γάζας και στη Δυτική Όχθη, καθώς και μια κλιμακωτή απόσυρση των ισραηλινών δυνάμεων. Ωστόσο, υπήρξε επίσης σημαντική αντίσταση σε αυτή τη διαδικασία, τόσο από εθνικούς-θρησκευτικούς εποίκους στο Ισραήλ όσο και με θρησκευτικά κίνητρα ομάδες στις παλαιστινιακές περιοχές.

Συμβόλαια OSLOER και τις προκλήσεις τους

Οι συμβάσεις του Όσλο πήραν το όνομά τους από τη νορβηγική πρωτεύουσα, όπου πραγματοποιήθηκαν οι πρώτες μυστικές διαπραγματεύσεις. Στις 13 Σεπτεμβρίου 1993, ο Mahmoud Abbas και ο Shimon Peres υπέγραψαν την πρώτη συμφωνία και μια συμβολική χειραψία μεταξύ Arafat και Rabin έγινε γνωστή παγκοσμίως. Ωστόσο, αυτές οι συμφωνίες δεν έφεραν την ελπίδα -για σταθερότητα. Οι υψηλοί πολιτικοί, όπως ο Yitzhak Rabin, ο οποίος δολοφονήθηκε σε δολοφονία το 1995, απαίτησε τις ειρηνευτικές συνομιλίες. Μετά το θάνατο του Rabin, υπήρξε μια πολιτική στάση υπό την ηγεσία του Benjamin Netanyahu, ο οποίος αποσταθεροποιούσε την ειρηνευτική διαδικασία.

Οι διαπραγματεύσεις για τη μόνιμη ειρήνη εξακολουθούσαν να συνοδεύονται από αποτυχίες. Το Camp David II έπληξε το 2000 σε αμφιλεγόμενα θέματα όπως το καθεστώς της Ιερουσαλήμ και το ζήτημα των προσφύγων. Με το ξέσπασμα της δεύτερης Ιντίφαντα το 2000, οι ελπίδες για ειρήνη ήταν περαιτέρω στον ατμό. Ωστόσο, η διαδικασία σχεδόν αναζωπυρώθηκε από μια ομάδα διεθνών ηθοποιών το 2002 με την παρουσίαση του "χάρτη πορείας". Αυτά τα έγγραφα αγωνίστηκαν για μια νέα αναβίωση των συνομιλιών χωρίς να σημειώσουν σημαντική πρόοδο.

Τρέχουσες εξελίξεις και ανθρωπιστικές κρίσεις

Η σύγκρουση έχει αυξηθεί και πάλι τους τελευταίους μήνες. Στις 7 Οκτωβρίου 2023, η Χαμάς ξεκίνησε μια εκπληκτική επίθεση στο Ισραήλ, η οποία έφερε τρομερές συνέπειες, συμπεριλαμβανομένων περίπου 1200 θανάτων και πάνω από 250 ομήρους. Ως αποτέλεσμα, η ταινία της Γάζας παρουσίασε ανθρωπιστική καταστροφή, με δεκάδες χιλιάδες νεκρούς, συμπεριλαμβανομένων πολλών γυναικών και παιδιών, σύμφωνα με επίσημες εκθέσεις. Η ισραηλινή στρατιωτική σύγκρουση και οι επαναλαμβανόμενες βίαιες συγκρούσεις αμφισβήτησαν περαιτέρω την εφαρμογή των υφιστάμενων συμβάσεων του Όσλο. Παρά τις συμφωνίες και τις διεθνείς προσπάθειες, μια ειρηνική λύση στη σύγκρουση παραμένει απρόσιτη και η ανάγκη για μια βιώσιμη λύση πιο επείγουσα από ποτέ.