Εστίαση στην τηλεπάθεια: Επιστήμη ή μυστηριώδες τέχνασμα;

Εστίαση στην τηλεπάθεια: Επιστήμη ή μυστηριώδες τέχνασμα;

Liverpool, Großbritannien - Το θέμα της τηλεπάθειας είναι αμφιλεγόμενο στην επιστήμη. Πολλοί άνθρωποι αναφέρουν εμπειρίες όπου σκέφτηκαν κάποιον και ξαφνικά τους καλεί. Τέτοιες εμπειρίες προκάλεσαν επανειλημμένα συζητήσεις σε δημόσιους και σε κύκλους επιστήμης. Το θέμα έλαβε ιδιαίτερη προσοχή κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, καθώς οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ και η Σοβιετική Ένωση για νέες ευκαιρίες για την απόκτηση πληροφοριών και κατασκόπων.

Ένα εξέχον παράδειγμα είναι ο Joseph McMonagle, υπολοχαγός των ΗΠΑ που ισχυρίστηκε το 1979 ότι είχε δει ένα τεράστιο υποβρύχιο στο μυαλό μου-έναν ισχυρισμό που αποδείχθηκε σωστό. Τέτοια γεγονότα και τα τρέχοντα πειράματα για την τηλεπάθεια εξακολουθούν να προκαλούν δημόσιο συμφέρον.

Το πείραμα πλήρους πεδίου

Ένα ιδιαίτερα γνωστό πείραμα για την εξέταση της τηλεπάθειας είναι το πλήρες πεδίο πεδίου. Σε αυτή τη διαδικασία, τα θέματα απομονώνονται σε ένα ήσυχο δωμάτιο για να δοκιμάσουν τη μετάδοση της σκέψης. Το θέμα, το οποίο ενεργεί ως "πομπός", επιλέγει μια εικόνα από μια κατηγορία (τεχνολογία, φύση, ανθρώπινο, φαγητό) και προσπαθεί να το μεταδίδει διανοητικά σε έναν "παραλήπτη" που αποστασιοποιείται οπτικά και ακουστικά. Ένας συνδυασμός πηγών κόκκινου φωτός και θορύβων χρησιμοποιείται συχνά για να τοποθετηθεί ο παραλήπτης σε κατάσταση αισθητηριακής στέρησης.

Ο παραλήπτης περιγράφει τις αντιλήψεις του κατά τη διάρκεια του πειράματος και στη συνέχεια επιλέγει αυτό που, κατά τη γνώμη του, ταιριάζει στην πνευματική μετάδοση από περιορισμένο αριθμό εικόνων. Στατιστικά, η πιθανότητα να χτυπήσει για τον παραλήπτη είναι 25 %, πράγμα που σημαίνει ότι θα πρέπει να είναι σε θέση να σας συμβουλεύσει σωστά, ακόμα κι αν τον οδηγεί μόνο. Ωστόσο, οι υποστηρικτές αυτών των δοκιμών υποστηρίζουν ότι τα ποσοστά επιτυχίας που υπερβαίνουν την τυχαία τιμή θα μπορούσαν να υποδηλώνουν ένα είδος έκτακτης αντίληψης (ESP). Ωστόσο, δεν υπάρχουν συνεπείς, ανεξάρτητες αναπαραγωγές αυτών των αποτελεσμάτων και η ευρύτερη επιστημονική κοινότητα δεν δέχεται επικυρωμένες ενδείξεις παραψυχολογικών φαινομένων.

κριτική και διαμάχη

Το πλήρες πείραμα πεδίου ήταν πρώτα δημοφιλές στη δεκαετία του 1970 από τον ψυχολόγο Charles Honorton, ο οποίος ανέπτυξε περαιτέρω τη μέθοδο και πραγματοποίησε πολλά από αυτά τα πειράματα. Μεταξύ του 1974 και του 1982, τεκμηριώθηκαν 42 προσπάθειες πλήρους πεδίου, αλλά ήρθαν στο φως τα μεθοδολογικά προβλήματα όπως οι στρεβλώσεις δυσφορίας και η ανεξέλεγκτη τεκμηρίωση. Αυτές οι αδυναμίες οδήγησαν σε επίμονη κριτική και ταξινόμηση ως ψευδο επιστήμο.

Ορισμένοι παραψυχολόγοι πιστεύουν ότι ορισμένα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας, όπως η πίστη στο PSI ή οι προηγούμενες εμπειρίες, θα μπορούσαν να αυξήσουν την απόδοση στο ESP. Σε αυτό το υπόβαθρο, το ερευνητικό ενδιαφέρον για πειράματα πλήρους τομέα παρέμεινε αμφιλεγόμενο και μειώθηκε τα τελευταία χρόνια. Οι αναλύσεις Meta, όπως αυτές του Milton και του Wiseman, δεν βρήκαν σημαντική επίδραση PSI σε 30 πειραματικές μελέτες, ενώ άλλοι ερευνητές όπως ο Lance Storm και ο Suitbert Ertel διευκρινίζουν ένα στατιστικά σημαντικό αποτέλεσμα. Ωστόσο, οι τελευταίοι επικρίθηκαν επειδή περιλάμβαναν επίσης λανθασμένες μελέτες.

Συνολικά, η αξιοπιστία της τεχνολογίας πλήρους πεδίου παραμένει ανεπίλυτη και οι συζητήσεις σχετικά με τα στοιχεία της στάσης ESP. Οι ψυχικοί μάγοι όπως ο Thorsten Havener πραγματοποίησαν επίσης δοκιμές που οδήγησαν σε εντυπωσιακά αποτελέσματα, αλλά το ερώτημα παραμένει αν έχουν στην πραγματικότητα τηλεπαθητικές δεξιότητες ή αν είναι κόλπα. Ακόμη και αν το πρόγραμμα Stargate, το οποίο ξεκίνησε από τις Ηνωμένες Πολιτείες στη δεκαετία του 1970 για να διερευνήσει τις υπερφυσικές δεξιότητες, διακόπηκε το 1995, το ενδιαφέρον για την τηλεπάθεια στις μυστικές υπηρεσίες παραμένει αδιάσπαστο.

Το θέμα της τηλεπάθειας και της πιθανής ύπαρξής της εξακολουθεί να γοητεύει πολλούς ερευνητές και λατρεύει, αλλά η επιστημονική κοινότητα παραμένει σκεπτικιστική και περιμένει αξιόπιστα στοιχεία. Ο όρος "απομακρυσμένη προβολή" χρησιμοποιείται σε αυτό το πλαίσιο για να περιγράψει τις μεθόδους της αντίληψης της μακράς διαδρομής.

Συνοψίζονται ότι υπάρχουν πολλές αναφορές και προσπάθειες που μιλούν για υπερφυσική ή τηλεπάθεια, αλλά η αντίθετη πλευρά συχνά βλέπει τα αποτελέσματα μόνο ψευδο -επιστημονικά και έλλειψη εμπειρικής εγκυρότητας. Ο λόγος για την ύπαρξη και τα όρια των τηλεπαθητικών δεξιοτήτων πιθανότατα θα συνεχίσει να συνεχίζεται στο μέλλον.