Κατασκευή πλάκας κάτω από το μικροσκόπιο: Τέχνη δείχνει GDR κατοικημένη κουλτούρα νέα!

Κατασκευή πλάκας κάτω από το μικροσκόπιο: Τέχνη δείχνει GDR κατοικημένη κουλτούρα νέα!

Potsdam, Deutschland - Το Minsk Art House στο Potsdam απευθύνεται σε μια νέα έκθεση για το φαινόμενο της κατασκευής της Ανατολικής Γερμανίας από την περίοδο GDR. Από τις 6 Σεπτεμβρίου 2025 έως τις 8 Φεβρουαρίου 2026, περίπου 50 έργα από διάφορους καλλιτέχνες θα παρουσιαστούν με τον τίτλο "Complex Complex, Art and Life σε προκατασκευασμένα κτίρια". Οι μορφές τέχνης που παρουσιάζονται περιλαμβάνουν εγκαταστάσεις, πίνακες ζωγραφικής, σχέδια, φωτογραφίες και ταινίες από τη δεκαετία του 1970 μέχρι σήμερα. Ο επιμελητής επισκεπτών Kito Nedo υπογραμμίζει ότι η έκθεση ανοίγει νέες προοπτικές για το μοντέλο κατασκευής και ζωής του προκατασκευασμένου κτιρίου.

Ακόμη και πριν από τη στροφή, το προκατασκευασμένο κτίριο ήταν ένα κεντρικό στοιχείο της κοινωνικο -πολιτικής στρατηγικής της GDR. Θεωρήθηκε ως τόπος κοινωνικοποίησης και σύμβολο προόδου στο πραγματικό σοσιαλιστικό σύστημα. Ωστόσο, αυτή η άποψη άλλαξε μετά τη στροφή όταν τα προκατασκευασμένα κτίρια έγιναν όλο και περισσότερο αντιληπτά ως σύμβολα κοινωνικών προβλημάτων και ρατσιστικής βίας. Η έκθεση αντικατοπτρίζει τον τρόπο με τον οποίο οι αστικοί χώροι επηρεάζουν τα σχέδια ζωής και την κοινωνική δομή στην κοινωνία.

μέρος της ιστορίας

Ως μέρος της έκθεσης, το προκατασκευασμένο κτίριο δεν συζητείται μόνο ως τόπος διαμονής, αλλά και ως σύμβολο των κοινωνικών ουτοπιών και ενός πεδίου προβολής για κοινωνικές αλλαγές. Τα καλλιτεχνικά έργα συνδέονται στενά με κοινωνικο -πολιτικά ζητήματα. Το προκατασκευασμένο κτίριο είναι κάτι περισσότερο από μια κατασκευή. Παραμένει μέρος του παρόντος έζησε και ενεργεί ως υπενθύμιση του GDR.

Η ιστορία της δισκογραφικής κατασκευής στο Βερολίνο πηγαίνει πίσω στη δεκαετία του 1920, όταν λήφθηκε η πρώτη προσπάθεια, ο οικισμός Splanemann. Ωστόσο, αυτή η προσέγγιση δεν κράτησε πολύ καιρό επειδή θεωρήθηκε αναποτελεσματική. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, μεγάλα έργα όπως ο Hansaviertel στη Δύση και η Stalinallee στην Ανατολή πραγματοποιήθηκαν στη δεκαετία του 1950, η οποία ωστόσο προκάλεσε υψηλό κόστος. Η έλλειψη χώρου διαβίωσης οδήγησε τελικά στην τυποποίηση των μεθόδων κατασκευής που καθιστούσαν το προκατασκευασμένο κτίριο δημοφιλές.

Το προκατασκευασμένο κτίριο σήμερα

Ειδικά στη δεκαετία του 1970, το προκατασκευασμένο κτίριο στην Ανατολή γνώρισε μια πραγματική έκρηξη κάτω από τον Erich Honecker για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης του πληθυσμού. Στο πλαίσιο των προγραμμάτων κατασκευής διαμερισμάτων, τα οποία ξεκίνησαν το 1973, δημιουργήθηκαν 1,9 εκατομμύρια διαμερίσματα μέχρι τη στροφή, με τον Marzahn με 100.000 νεοεισερχόμενες μονάδες. Αυτή η αύξηση του χώρου διαβίωσης αντανακλούσε την κοινωνική προσπάθεια για να αυξήσει την ποιότητα ζωής μέσα στην σοσιαλιστική ατζέντα.

Σήμερα, όμως, πολλά προκατασκευασμένα κτίρια στο Βερολίνο είναι περίπου 50 έως 60 ετών. Ο φωτογράφος Jesse Simon, ο οποίος μετακόμισε στο Βερολίνο πριν από δέκα χρόνια, τεκμηρίωσε τυπικά αυτήν την αρχιτεκτονική και το έκανε γνωστό για το κοινό στο Instagram και σε ένα δίγλωσσο βιβλίο. Καλεί την εκτίμηση αυτών των κτιρίων που θεωρούνταν ελκυστικά για μεγάλο χρονικό διάστημα. Προκειμένου να αντιμετωπιστεί η πρόκληση της τρέχουσας έλλειψης στέγασης, συχνά προτείνεται επιστροφή στα κτίρια σειράς, ακόμη και αν οι πολιτικοί προτιμούν να μιλούν για "σειριακή κατασκευή". Έτσι, το προκατασκευασμένο κτίριο παραμένει τόσο κληρονομιά του παρελθόντος όσο και πρόκληση για την τρέχουσα συζήτηση για την κοινωνική στέγαση.