Κόκκινος συναγερμός: Οι υπάλληλοι της Barnim εργάζονται εκατομμύρια ώρες υπερωριών!

Κόκκινος συναγερμός: Οι υπάλληλοι της Barnim εργάζονται εκατομμύρια ώρες υπερωριών!

Η συζήτηση για τις ρυθμίσεις υπερωριών και χρόνου εργασίας γίνεται όλο και πιο διαδεδομένη και η περιοχή Barnim δεν αποτελεί εξαίρεση. Πέρυσι, περίπου 1,6 εκατομμύρια ώρες υπερωρίας καταγράφηκαν εδώ, όπως αναφέρει το barnim-aktuell.de. Το εντυπωσιακό είναι ότι περίπου 842.000 από αυτές τις ώρες ήταν απλήρωτες. Πρόκειται για ανησυχητικούς αριθμούς που έχουν σημασία τόσο για τους εργαζόμενους όσο και για τους εργοδότες.

Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στον κλάδο της εστίασης, όπου εργάστηκαν περίπου 38.000 ώρες υπερωριών σε ξενοδοχεία, εστιατόρια και παρόμοιες επιχειρήσεις - αριθμός που δεν προκαλεί έκπληξη, δεδομένου ότι το 52% αυτών των ωρών παραμένει απλήρωτο. Αυτή η κατάσταση θα μπορούσε να γίνει ακόμη χειρότερη ως αποτέλεσμα των προγραμματισμένων αλλαγών της ομοσπονδιακής κυβέρνησης στον νόμο περί ωρών εργασίας. Το σωματείο Τροφίμων, Αναψυχής και Εστιατορίων (NGG) προειδοποιεί για αύξηση των υπερωριών και τις πιθανές συνέπειες για την υγεία.

Αλλαγές στον νόμο περί ωραρίου εργασίας

Οι νέοι κανονισμοί στοχεύουν να καταστήσουν το μέγιστο εβδομαδιαίο ωράριο εργασίας πιο ευέλικτο. Αντί να περιορίζεται σε οκτώ ώρες την ημέρα όπως ίσχυε προηγουμένως, στο μέλλον θα οριστεί το μέγιστο στις 48 ώρες το μήνα, προκειμένου να δημιουργηθούν περισσότερα περιθώρια ελευθερίας τόσο για τους εργοδότες όσο και για τους εργαζομένους, σύμφωνα με το boeckler.de. Αλλά το NGG εγείρει ανησυχίες: «Οι μεγαλύτερες ώρες εργασίας αυξάνουν τον κίνδυνο ατυχημάτων στην εργασία και επιβαρύνουν το σώμα και το μυαλό», προειδοποιεί ο Sebastian Riesner, διευθύνων σύμβουλος της NGG Berlin-Brandenburg. Οι κίνδυνοι για την υγεία που συνδέονται με τέτοιες μεταρρυθμίσεις φαίνονται επίσης από εκτενείς μελέτες για την οργάνωση του ωραρίου εργασίας.

Θα πρέπει να τονιστεί ιδιαίτερα ότι οι υπερβολικές ώρες εργασίας αποτελούν αυξανόμενο πρόβλημα. Σύμφωνα με την Ομοσπονδιακή Στατιστική Υπηρεσία, το 2024 το 7,2% των εργαζομένων πλήρους απασχόλησης εργάζονταν τακτικά περισσότερες από 48 ώρες την εβδομάδα. Στο 8,6%, οι άνδρες παίρνουν μεγαλύτερο μερίδιο από τις γυναίκες (4,5%). Τα στοιχεία δείχνουν επίσης ότι η πίεση δεν πέφτει μόνο στους ώμους των αυτοαπασχολούμενων, αλλά ότι και οι διευθυντές επηρεάζονται δυσανάλογα: σχεδόν το 25% από αυτούς εργάζονται περισσότερες από 48 ώρες την εβδομάδα. Η κατάσταση είναι ιδιαίτερα εκρηκτική για τους εργαζόμενους με μερική απασχόληση, καθώς το 61% όλων των θέσεων μερικής απασχόλησης στην περιοχή Barnim πραγματοποιούνται από γυναίκες.

Κίνδυνοι για την υγεία και κοινωνικές επιπτώσεις

Οι κίνδυνοι βλαβών για την υγεία που προκαλούνται από τις πολλές ώρες εργασίας δεν πρέπει να υποτιμώνται. Οι ειδικοί προειδοποιούν ότι οι αυξημένες εβδομαδιαίες ώρες μπορεί να μειώσουν τον χρόνο αναγέννησης και έτσι να θέσουν σε κίνδυνο την υγεία των εργαζομένων. Μια έρευνα από το Ίδρυμα Hans Böckler έδειξε ότι η πλειοψηφία των εργαζομένων πλήρους απασχόλησης δεν θέλει να τελειώσει τη δουλειά αργότερα. Αλλά η πραγματικότητα είναι διαφορετική: οι προτεινόμενες μεταρρυθμίσεις θα μπορούσαν να αναγκάσουν περισσότερους ανθρώπους να εργάζονται για μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα, γεγονός που μπορεί όχι μόνο να οδηγήσει σε δυσαρέσκεια αλλά και να αυξήσει τις απουσίες που σχετίζονται με ασθένειες.

Στα νοσηλευτικά επαγγέλματα, όπου υπάρχουν ήδη υψηλά ποσοστά ασθενειών, η επιθυμητή απορρύθμιση αντιπροσωπεύει μια πρόσθετη πρόκληση που θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο την ποιότητα της φροντίδας των ασθενών. Ενώ η συζήτηση για το ευέλικτο ωράριο εργασίας βρίσκεται στην πολιτική ατζέντα, παραμένει το ερώτημα κατά πόσο η ευελιξία είναι πράγματι ωφέλιμη για τους εργαζόμενους και εάν πρέπει να δοθεί μεγαλύτερη προτεραιότητα στην υγεία τους.

Συνολικά, υπάρχουν ενδείξεις ότι η αγορά εργασίας αντιμετωπίζει οικονομικές προκλήσεις και προκλήσεις υγείας. Ως εκ τούτου, η NGG όχι μόνο ζητά αξιόπιστες ώρες εργασίας που εναρμονίζονται με τις ώρες παιδικής μέριμνας, αλλά και επανεξέταση της οργάνωσης του ωραρίου εργασίας. Μένει να ελπίζουμε ότι οι φωνές των εργαζομένων θα ακουστεί στην πολιτική συζήτηση και ότι θα προωθηθεί μια δίκαιη και υγιής εργασιακή κουλτούρα.