De mysterieuze schaduw van de Potsdam -conferentie in Cecilienhof

De mysterieuze schaduw van de Potsdam -conferentie in Cecilienhof

Potsdam, Deutschland - allerlei historische gebeurtenissen vonden plaats in Potsdam in de zomer van 1945 toen de zo -aangedane "Big Three" samenkwamen. Van 17 juli tot 2 augustus ontmoetten Josef Stalin, Harry S. Truman en Winston S. Churchill elkaar in Cecilienhof Castle voor de derde conferentie van de geallieerden, die de post -oorlogsorde van Europa zou verduidelijken. Georganiseerd in de Sovjet -bezettingszone, werd dit evenement een staalwind voor de geopolitieke veranderingen van de komende jaren. De plaats zelf, de Cecilienhof, werd gebouwd in de Tudor -stijl in opdracht van Kaiser Wilhelm II, en de esthetiek van het kasteel speelt ook een rol in de geschiedenis. De architect Paul Schultze-Naumburg, een belangrijke kunsttheoreticus, had al gewerkt aan de bouw vóór de Eerste Wereldoorlog. Het hele landschap leek vrij bescheiden van buitenaf, maar bood ruimte voor de belangrijke discussies over de krachtige met 176 kamers en een grote balzaal. [Welt] meldt dat Sergei Kruglow, de Sovjet -minister van Binnenlandse Zaken, niet aarzelde om een rode ster van geraniums in de Ehrenhof te planten om de Sovjet -aanwezigheid te benadrukken.

De eerste grote uitdaging was de selectie van de conferentielocatie. Stalin stelde oorspronkelijk Berlijn voor, maar de stedelijke omstandigheden maakten het onmogelijk om de conferentie daar uit te voeren. De beslissing was goed doordacht om naar Potsdam te gaan, die uiteindelijk terugkwam voor de westerse delegaties. Veiligheid was een centrale zorg, vooral voor de Amerikaanse president Truman en de Britse premier Churchill. Generaal Floyd L. Parks, die verantwoordelijk was voor de beveiligingsmaatregelen, ontdekte dat de tuin rond Cecilienhof goed beschermd was en beschikbaar was voor acceptabele accommodaties in de buurt.

belangrijke onderwerpen en resoluties

De reden voor de vergadering was niemand minder dan het einde van de Tweede Wereldoorlog en de daaropvolgende overgave van het Duitse rijk, bood de gelegenheid. Een centrale zorg was de reorganisatie van Europa en de toekomst van Duitsland. Er waren intensieve discussies over herstelproblemen en territoriale vragen, vooral met betrekking tot de Duitse oostelijke grens. Stalin leidde hoge herstelclaims die vergezeld waren van spanningen tussen de geallieerden. Deze uitdagingen culmineerden in het feit dat Truman het gebruik van Duitse gebieden afwees als een middel van druk.

De beslissingen van de conferentie omvatten een aantal maatregelen voor democratisering, demolarisatie, denazificatie, decartellisatie en decentralisatie van Duitsland. Een belangrijk onderwerp was de overeenkomst over de juiste en menselijke overdracht van de Duitse bevolking uit de gebieden van Polen, Tsjechoslowakije en Hongarije, die al snel in gewelddadige verplaatsing veranderden. De uiteindelijke bepaling van de Duitse oostelijke grenzen, die voorziet in de tijd die de Oder-Neisse-lijn wordt erkend, zorgde ook voor langdurige conflicten in de regio. [Tagesspiegel] benadrukt dat de Potsdam -conferentie niet leidde tot een formeel contract, maar alleen een samenvatting vertegenwoordigde van compromissen die de divisie van Europa markeerden in de invloed van de Sovjet -Unie en de westerse machten.

De lange schaduw van de conferentie

Een andere mijlpaal in de conferentiegeschiedenis was de bekwame integratie van Frankrijk, waaronder de beslissingen op 7 augustus 1945. Deze beslissingen en discussies van Potsdam creëerden de basis voor de opkomende blokvorming in de Koude Oorlog en de nieuwe machtsverhoudingen in Europa. In het bijzonder gaven de spanningen over de DDR en de Federale Republiek de spanningen over de volgens de oorlogsbevel en het lot van Duitsland de aanzet aan een gesplitste perceptie in de DDR en de Federale Republiek. [HDG] vat de belangrijke onderwerpen en hun effecten samen in de periode na de oorlog.