Tajemniczy cień konferencji Potsdam w Cecilienhof

Tajemniczy cień konferencji Potsdam w Cecilienhof

Potsdam, Deutschland - Wszystkie rodzaje wydarzeń historycznych odbyły się w Poczdamie latem 1945 r., Kiedy SO -Caled „Big Three” zebrał się. Od 17 lipca do 2 sierpnia Josef Stalin, Harry S. Truman i Winston S. Churchill spotkali się w zamku Cecilienhof na trzeciej konferencji sojuszników, która miała wyjaśnić post -warski porządek Europy. Zorganizowane w sowieckiej strefie okupacyjnej, wydarzenie to stało się wiatrem na geopolityczne zmiany w nadchodzących latach. Samo miejsce, Cecilienhof, zostało zbudowane w stylu Tudora na polecenie Kaiser Wilhelma II, a estetyka zamku również odgrywa rolę w historii. Architekt Paul Schultze-Naumburg, ważny teoretyk sztuki, pracował już nad budową przed pierwszą wojną światową. Cała sceneria wydawała się raczej skromna z zewnątrz, ale oferowała miejsce na ważne dyskusje potężnych z 176 pokoi i dużą salą balową. [Welt] donosi, że Siergei Kruglow, sowiecki minister spraw wewnętrznych, nie zawahał się posadzić czerwonej gwiazdy z pelarmu w Ehrenhof, aby podkreślić obecność radziecką.

Pierwszym dużym wyzwaniem było wybór lokalizacji konferencji. Stalin pierwotnie zaproponował Berlin, ale warunki miejskie uniemożliwiło tam wykonanie konferencji. Decyzja była bardzo przemyślana, aby udać się do Potsdam, który w końcu wrócił do delegacji zachodnich. Bezpieczeństwo było głównym problemem, szczególnie dla amerykańskiego prezydenta Trumana i premiera brytyjskiego Churchilla. Generał Floyd L. Parks, który był odpowiedzialny za środki bezpieczeństwa, stwierdził, że ogród wokół Cecilienhof był dobrze chroniony i był dostępny do dopuszczalnych zakwaterowania w pobliżu.

Ważne tematy i rezolucje

Przyczyną spotkania nie był koniec drugiej wojny światowej i późniejsze poddanie Imperium Niemieckiego, dały okazję. Głównym problemem była reorganizacja Europy i przyszłości Niemiec. Odbyły się intensywne dyskusje na temat problemów związanych z odszkodowaniem i pytań terytorialnych, szczególnie w odniesieniu do niemieckiej granicy wschodniej. Stalin prowadził roszczenia o wysokim zadaniu, którym towarzyszyły napięcia między sojusznikami. Wyzwania te zakończyły się faktem, że Truman odrzucił użycie obszarów niemieckich jako środka presji.

Decyzje konferencji obejmowały szereg środków demokratyzacji, demolitaryzacji, denazyfikacji, dekalizacji i decentralizacji Niemiec. Ważnym tematem było porozumienie w sprawie właściwego i ludzkiego przeniesienia ludności niemieckiej z obszarów Polski, Czechosłowacji i Węgier, które wkrótce zamieniły się w przemoc. Ostateczne określenie niemieckich granic wschodnich, które przewidują rozpoznanie linii oder-neisse, zapewniało również długotrwałe konflikty w regionie. [Tagessspiegel] podkreśla, że konferencja Poczdamu nie doprowadziła do formalnej umowy, ale stanowiła jedynie podsumowanie kompromisów, które oznaczały podział Europy pod wpływem Związku Radzieckiego i Powodów Zachodniej.

Długi cień konferencji

Kolejnym kamieniem milowym w historii konferencji była umiejętna integracja Francji, która obejmowała decyzje z 7 sierpnia 1945 r. Te decyzje i dyskusje z Poczdamu stworzyły podstawę powstającej tworzenia bloków w zimnej wojnie i nowej równowagi władzy w Europie. W szczególności napięcia dotyczące w NRD i Republice Federalnej, napięcia dotyczące Zakonu Wojennego i losu Niemiec dały impuls do podziału postrzegania NRD i Republiki Federalnej. [HDG] podsumowuje ważne tematy i ich skutki w okresie post -WAR.