Nashorns Conquer the Book World: Ape Town wordt gespeeld!

Nashorns Conquer the Book World: Ape Town wordt gespeeld!

Düsseldorf, Deutschland - In een opmerkelijk sociaal fenomeen is te zien dat literatuur een blijvend effect kan achterlaten. De boekverkoper van een kleine boekhandel meldt dat ze al meer dan tien jaar geen enkel boek van Eugène Ionesco heeft verkocht. Nu ziet ze zich echter gedwongen om "de neushoorns" constant te bevelen vanwege de toegenomen interesse. In dit stuk van de Frans-Romeinse auteur, die in première ging in 1959, loopt een neushoorn door een stad en transformeert de mensen in neushoorns totdat alleen de verteller de laatste persoon blijft.

"De Nashorns" richt zich niet alleen aan de metamorfose in een dier, maar bekritiseert ook scherp massapsychose en opportunisme, die uiteindelijk de samenleving vormen. Behringer, de laatste persoon, legt vastberaden uit: "Ik ben de laatste persoon. Ik zal het tot het einde blijven. Ik geef me niet over!" Dit werk heeft zich gevestigd als het meest succesvolle stuk Ionesco en wordt nog steeds beschouwd als de mijlpaal van het absurde theater, dat Ionesco beslissend is opgericht.

een spel met apen

De speldag in de boekhandel wordt doorgebracht in de zin van absurde komedie. Onder de aanwezigen zijn de boekverkoper, haar neef en haar zoon, terwijl Ullrich concurreert als een enkele speler. De avond draait om het nieuwe spel "Ape Town", dat is uitgerust met tegels, die apen en bananen vertegenwoordigen. Het doel van het spel is om het district te domineren en punten te verzamelen door apentegels te plaatsen.

In het spel verzamelen de Kattas, die onvermoeibaar punten verzamelen en uiteindelijk de competitie voor zichzelf winnen, overheersen. Ullrich daarentegen investeert in gorilla's, in de hoop de controle over de stad te krijgen. Hoewel fictief, weerspiegelt het spel de kenmerken die ook voorkomen in Ionesco's "The Nashorns": de transformatie en de strijd voor identiteit.

de Master of Absurd

Eugène Ionesco, geboren op 26 november 1909, wordt beschouwd als een van de toonaangevende hoofden van het absurde theater, vergelijkbaar met zijn goed bekende werken "La Cantatrice Chauve" (de Kahle -zanger) en "La Leçon" (de les), die vandaag nog steeds worden uitgevoerd. In zijn stukken toonde Ionesco de ineffectiviteit van de taal als een middel van communicatie en benadrukte existentiële onderwerpen. Ondanks de meest succesvolle tijden kwam hij later in een artistieke isolatie vanwege de 68 -beweging en kon hij weinig doen met politieke betrokkenheid bij kunst.

Zijn werken condenseren vaak tragedie in komedie en combineren een gevoel van isolatie en absurd. In zijn jeugd beleefde Ionesco een gescheurde identiteit die niet alleen zijn weg vond in zijn toneelstukken, maar ook in zijn overwegingen van schilderijen en metafysica. Ionesco stierf in Parijs op 28 maart 1994 en blijft een essentiële invloed in de literaire geschiedenis als een meester van absurd.