Od pracowników kontraktowych do sukcesu: wietnamska rodzina Bui w Dreźnie

Od pracowników kontraktowych do sukcesu: wietnamska rodzina Bui w Dreźnie

Spacerując ulicami Drezna, natkniesz się nie tylko na historyczne budynki, ale także na imponującą historię migracji. Kariery wietnamskich rodzin w Niemczech pokazują, że są one czymś więcej niż tylko przechodniami. Żywym przykładem jest rodzina Bui, która mieszka w Niemczech od prawie czterdziestu lat.

Hai Bui, 32-letnia obywatelka Niemiec, która urodziła się i wychowała w Niemczech, ma wietnamskie korzenie. Mówi biegle po wietnamsku i regularnie odwiedza swoją babcię i kuzynów w Wietnamie. Hai ma świadomość, że jego sukces jest ściśle powiązany z poświęceniem jego rodziców, Hanha i Tuyen Bui, którzy przybyli do NRD jako pracownicy kontraktowi w latach 80., aby zapewnić swojej rodzinie lepsze życie. Hanh Bui pracowała po 13 godzin dziennie, aby zapewnić swoim synom dobre wykształcenie, a w 1996 roku założyła mały sklep w drezdeńskim Neustadt, który od tego czasu stał się przestrzenią życiową rodziny. Takie korzenie pokazują, jak ważna jest dla Buis edukacja, Niemcy uważają Niemcy za swój dom, obchodzą Dzień Jedności Niemiec i są dumni ze swojej podwójnej tożsamości.

Historia pracowników kontraktowych w NRD

W latach 70. NRD zawarła porozumienia z socjalistycznymi państwami siostrzanymi, takimi jak Wietnam, aby rozwiązać problem niedoboru siły roboczej. Polityka ta doprowadziła do przyjazdu do NRD około 60 000 wietnamskich pracowników kontraktowych, głównie w wieku od 18 do 40 lat. Co szczególnie godne uwagi, pierwsi Wietnamczycy rozpoczęli swoją podróż już w 1980 roku, aby poprawić swoją sytuację ekonomiczną, jednak często towarzyszyły temu trudności i dyskryminacja. Pomimo możliwości pracy w NRD, ich kwalifikacje nie były tam uznawane, a warunki pracy w sektorach niskopłatnych, takich jak przemysł tekstylny i spożywczy, często były skromne. Na kursie języka niemieckiego, który trwał zaledwie dwa miesiące, nauczano jedynie podstawowego słownictwa przydatnego w pracy. bpb.de opisuje te doświadczenia i wyjaśnia, ilu Wietnamczyków mimo wszelkich przeciwności losu odnalazło w NRD spełnienie.

Okres przejściowy szczególnie mocno dotknął wielu pracowników kontraktowych. Rozwiązanie kontraktów przez zjednoczone Niemcy oznaczało, że ponad 90 000 pracowników musiało wrócić do domu lub stanęło przed wyborem między powrotem a niepewną przyszłością w Niemczech. Zmiany przyniosły nie tylko obawy egzystencjalne, ale także możliwości ponownego zjednoczenia rodzin, co dla wielu Wietnamczyków było postrzegane jako nowy początek. Zaaranżowane ojcostwo wykorzystywano jako strategię migracji mającą na celu uzyskanie prawa stałego pobytu, a wiele wietnamskich kobiet spotkało się w tym czasie z dyskryminacją i rasizmem.

Spojrzenie na realia życia

Warunki życia wietnamskich pracowników kontraktowych w NRD były na ogół trudne. Często mieszkali w ciasnych warunkach w akademikach należących do firmy, odizolowanych od reszty populacji. Segregacja płciowa i rygorystyczne zasady panujące w domu były częścią codziennego życia. Okoliczności te doprowadziły również do wysokiego wskaźnika aborcji wśród wietnamskich kobiet, ponieważ ciąże nie były dozwolone aż do 1987 roku.

Niemniej jednak ci ludzie mieli niestrudzonego ducha przedsiębiorczości. Była pracownica poinformowała, że ​​oprócz normalnej pracy w wolnym czasie szyła ubrania dla obywateli NRD, aby uzupełnić swoje dochody. daje wgląd w tę pragmatyczną postawę domid.org, który dokumentuje również, że kontakty między pracownikami migrującymi a ludnością NRD były przez władze niepożądane, choć istniały sporadyczne możliwości wymiany.

Pomimo wyzwań, przed którymi stanęli, historie Hai Bui i wielu innych stanowią ważny fragment niemieckiej historii. Ich doświadczenia i niestrudzoną walkę rodziców o lepsze życie są nie tylko hołdem dla ich odwagi, ale także sygnałem alarmowym, aby zachować żywą pamięć o tym pokoleniu migrantów. To nie tylko ułatwia zrozumienie trudnej przeszłości, ale także pokazuje, jak złożone jest dziś życie kulturalne w Niemczech.