De Bärwurz bloeit: Gehlberg ontdekt de schatten van wilde kruiden!

De Bärwurz bloeit: Gehlberg ontdekt de schatten van wilde kruiden!

Op de schilderachtige hoogten van het Gehlbergergebergte gedijt niet alleen de natuur, maar ook de kennis over lokale wilde kruiden. Vooral de Bärwurz, die hier in de bergweiden groeit en hartstochtelijk wordt gewaardeerd door Gehlberger Kerstin Burkhardt, is populair bij de lokale bevolking. In haar omgeving heeft zij naam gemaakt als deskundige op het gebied van wilde kruiden. Burkhardt gebruikt onder meer vlierbessen voor verfrissende limonade en maakt met deze ingrediënten heerlijke boekweitpannenkoekjes. Zoals inSüdthüringen meldt, is de geur van de bergweiden in juni zijn heel bijzonder en krachtig kruiden verzamelen wordt een sensuele ervaring.

Bärwurz, wetenschappelijk bekend als Meum athamanticum, is een charmant keukenkruid met mooie bloemschermen en delicate, meervoudig geveerde bladeren. Met een hoogte van 20 tot 40 cm en een intense, anijsachtige geur is hij een echte aanwinst voor iedere kruidentuin. Deze makkelijk te verzorgen plant behoort tot de Apiaceae-familie en is te vinden in gebieden als de Harz, het Fichtelgebirge en uiteraard in de bergachtige streken van Midden-Europa. In Duitsland daarentegen wordt de Bärwurz zelden gezien, vooral in de Beierse Alpen. Dus Plantura op de hoogte.

Over de eigendommen van Bärwurz

Als je Bärwurz in je keuken wilt gebruiken, heb je veel mogelijkheden. Of het nu gaat om roomkaas, als smaakmaker voor salades of gedroogd: de eetbare plantendelen kunnen op verschillende manieren worden gebruikt. De bladeren vóór de bloei zijn bijzonder aromatisch. Bijzonder opmerkelijk is dat de wortels in de herfst kunnen worden geoogst en als groente kunnen worden bereid. De Bärwurz verlangt een zonnige tot halfschaduwrijke standplaats en groeit het beste in frisse, goed doorlatende grond. Volgens essbare-pflanzen.de heeft de plant een oogsttijd voor de zaden van juli tot augustus.

Voor iedereen die niet alleen wil koken maar ook wil tuinieren, kan gezegd worden: Bärwurz is een koude kiemer en heeft een koele fase nodig om te ontkiemen. Daarom zou het zaaien idealiter in de late zomer tot de herfst of van januari tot maart moeten plaatsvinden. Snoeien helpt de plant een compacte groeiwijze te bereiken. Het is ook belangrijk om wateroverlast te voorkomen, wat de zorgvereisten vereenvoudigt.

Een blik in de toekomst

Kerstin Burkhardt wijst erop dat de prachtige weiden van het Gehlbergergebergte in slechts vier weken aanzienlijk zullen veranderen, evenals het wilde kruidenlandschap. Deze dynamiek maakt het verzamelen en kennis over gewassen nog belangrijker.

Ondanks de smakelijke eigenschappen moet er ook bijzondere aandacht worden besteed aan het risico op verwarring met andere planten. Bärwurz zou verward kunnen worden met de giftige gevlekte hemlockspar, die echter onaangenaam ruikt en geen haardunne bladeren heeft. Het ontwikkelen van een scherp gevoel voor de natuur is geheel in het belang van kruidenverzamelaars en natuurliefhebbers.

Over het geheel genomen blijkt dat Bärwurz niet alleen een geweldige aanvulling is op de keuken, maar ook veel leert over de natuur en het samenleven ermee. Het is de moeite waard om meer over deze interessante plant te leren en misschien zelf een goede hand te hebben in het verzamelen van wilde kruiden.