Verhalen van Villa Haar: voormalige thuiskinderen herinneren zich

Verhalen van Villa Haar: voormalige thuiskinderen herinneren zich

Weimar, Deutschland - In Weimar werd een langetermijnproject van de Dr. Georg Haar gelanceerd, dat zich bezighoudt met de herinneringen van de voormalige kindervilla Haar van de kinderen. Dit initiatief is bedoeld om de verhalen van hedendaagse getuigen te verzamelen en in een boek te publiceren. Bovenal worden de verhalende salons, die dienen als een platform voor de uitwisseling tussen voormalige bewoners, bijzonder goed ontvangen. "De mogelijkheid om met elkaar te praten en ideeën uit te wisselen is een belangrijke ervaring voor veel alumni", zegt een projectmanager van de stichting.

Het onroerend goed waarop de villa staat, werd gebruikt in 1945 na de dood van het getrouwde haar. Kinderen zoals Dieter Dörr en Klaus Dieter Gerlach zijn om verschillende redenen hierheen gebracht. Dörr bracht elf jaar in huis door, terwijl Gerlach zijn moeder regelmatig kon bezoeken. Deze persoonlijke lot illustreert de verschillende realiteiten van het leven die de kinderen tijdens hun tijd in de faciliteit hebben ervaren.

De Dr. Georg Haar is ook een erkende drager van gratis kinder- en jeugdwelzijn en actief met ongeveer 80 jonge mensen in de regio. Bovendien organiseert het traditionele evenementen zoals het jaarlijkse kerstfeest en het zomerfestival voor de Foundation Children, die populaire hoogtepunten zijn in de kalender van het huis, zoals op de website van de villa

Een blik op de geschiedenis van thuisonderwijs

Home Education in Duitsland heeft een bewogen verhaal dat teruggaat naar de middeleeuwen. Vooral de ontwikkelingen na de Tweede Wereldoorlog werden gekenmerkt door controversiële methoden en vaak onmenselijke omstandigheden. Sindsdien zijn er pogingen gedaan om de omstandigheden steeds opnieuw te verbeteren, maar veel instellingen, waaronder die zoals Villa Haar, bleven niet helemaal onaangeroerd door de schaduwen van het verleden. Een rapport over wikipedia dat tot de jaren 1970 er onderwijshuizen waren die vaak onder de stroomlijn waren.

De huidige projecten van de stichting, samen met de geplande toekomstige verhalende salons, moeten niet alleen herinneringen bewaren, maar ook leiden tot een beter begrip van de uitdagingen waarmee thuiskinderen werden geconfronteerd. De verhalen van de voormalige bewoners worden opgenomen om een ​​brug te verslaan tussen het verleden en het heden en om het gesprek over thuisonderwijs te behouden.

Het blijft opwindend welke andere verhalen en herinneringen samenkomen in de komende verhalende salons. Het initiatief is een belangrijke stap om te verwerken wat u hebt ervaren en behouden voor toekomstige generaties.