Αντιτσιγγανισμός στη Γερμανία: Οι διακρίσεις αυξάνονται ανησυχητικά!

Αντιτσιγγανισμός στη Γερμανία: Οι διακρίσεις αυξάνονται ανησυχητικά!

Η κατάσταση των Sinti*zze και Roma*nja στη Γερμανία παραμένει τεταμένη και ανησυχητική. Πρόσφατες αναφορές δείχνουν αυξανόμενη βία και διακρίσεις εναντίον αυτού του πληθυσμού. Για παράδειγμα, μέρος του μνημείου του Βερολίνου για τους Sinti*zze και Roma*nja που δολοφονήθηκαν υπό τον εθνικοσοσιαλισμό πρέπει να δώσει τη θέση της σε μια νέα σιδηροδρομική γραμμή, η οποία είναι ιδιαίτερα οδυνηρή στο πλαίσιο του συνεχιζόμενου αντιτσιγγανισμού στη Γερμανία. Σύμφωνα με την Amnesty, οι Sinti*zze και Roma*nja εξακολουθούν να στιγματίζονται ως εγκληματίες και όχι κοινωνικά ικανές, γεγονός που οδηγεί σε δομικό πρόβλημα βίας.

Το 2024, το κέντρο αναφοράς για τον αντιτσιγγανισμό, επικαλούμενο το Tagesschau, κατέγραψε αύξηση στα τεκμηριωμένα περιστατικά σε 1.678. Αυτό αντιπροσωπεύει μια ανησυχητική αύξηση σε σύγκριση με το 2023, όπου καταγράφηκαν 1.233 περιστατικά. Αυτό που είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό είναι ότι σχεδόν το 50 τοις εκατό των περιπτώσεων αποτελούνται από λεκτικά στερεότυπα που δυσφημούν τους θιγόμενους. Επιπλέον, έχουν καταγραφεί 57 επιθέσεις και 10 περιπτώσεις ακραίας βίας, γεγονός που υπογραμμίζει την απειλητική κατάσταση.

Ο αντιτσιγγανισμός στην καθημερινή ζωή

Ο αντιτσιγγανισμός γίνεται αντιληπτός πλέον ως καθημερινή ζωή στη Γερμανία. Ο διευθύνων σύμβουλος της MIA Guillermo Ruiz τονίζει ότι ο αριθμός των περιστατικών που δεν έχουν αναφερθεί είναι πιθανό να είναι ακόμη μεγαλύτερος και ότι η εχθρική διάθεση προς τους Sinti και τους Roma συνεχίζει να αυξάνεται. Σύμφωνα με το MDR, το 40 τοις εκατό των διακρίσεων που καταγράφονται δείχνουν ότι συχνά προέρχονται από ιδρύματα όπως σχολεία και αστυνομικές αρχές. Αυτό δείχνει ότι δεν πλήττονται μόνο ιδιώτες, αλλά και κρατικοί φορείς που θα πρέπει να φέρουν ευθύνη.

Ωστόσο, ο αντιτσιγγανισμός δεν είναι απλώς ένα καθημερινό πρόβλημα, αλλά δείχνει και ιστορικούς παραλληλισμούς. Καλλιτέχνες όπως ο Alfred Ullrich μας θυμίζουν το διαρκές τραύμα που άφησε πίσω της η ναζιστική εποχή. Αναφέρεται στην απεργία πείνας των Σίντι στο Νταχάου το 1980, η οποία είχε διαρκή αντίκτυπο στη δημόσια αντίληψη του αντιτσιγγανισμού.

Απαιτήσεις για αλλαγή

Ο Kenan Emini από το Κέντρο Ρομά του Γκέτινγκεν ζητά μεγαλύτερη αναγνώριση του Ολοκαυτώματος κατά των Ρομά. Αυτή η αναγνώριση σχετίζεται άμεσα με τις νομικές και κοινωνικές συνθήκες στις οποίες ζουν πολλοί Ρομά. Ο Emini υποστηρίζει ότι οι Ρομά που έχουν διαφύγει από εμφύλιους πολέμους πρέπει να έχουν το δικαίωμα να παραμείνουν, καθώς συχνά πρέπει να ζουν χωρίς μέσα επιβίωσης.

Υπάρχει όμως έλλειψη πολιτικής βούλησης για τη λήψη των απαραίτητων μέτρων. Στο Tagesschau, το MIA ζητά τη δημιουργία σημείων αναφοράς σε όλες τις ομοσπονδιακές πολιτείες, προκειμένου να προωθηθεί η ευαισθητοποίηση σε ολόκληρη την κοινωνία. Η ανάγκη χρηματοδότησης για αυτές τις θέσεις γίνεται όλο και πιο επιτακτική λόγω των αυξανόμενων απαιτήσεων.

Εν όψει αυτών των ανησυχητικών εξελίξεων, το ερώτημα παραμένει: Πόσο καιρό θα πρέπει οι Sinti*zzes και οι Roma*nja στη Γερμανία να παλεύουν για την αναγνώρισή τους και τα ίσα δικαιώματά τους;