Μνήμη στο Βρανδεμβούργο: 72 χρόνια μετά την εξέγερση των ανθρώπων του GDR

Μνήμη στο Βρανδεμβούργο: 72 χρόνια μετά την εξέγερση των ανθρώπων του GDR

εδώ στο Βρανδεμπούρργκ, οι διαδηλωτές εισέβαλαν στο τότε περιφερειακό δικαστήριο, όπου απαίτησαν την απελευθέρωση 42 πολιτικών κρατουμένων. Η εκδήλωση μνημείων διοργανώθηκε υπό την καθοδήγηση του γενικού εισαγγελέα Roland Wilkening, δήμαρχο Steffen Scheller και Walter Paaschen, πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου. Ο Wilkening ανέφερε τις προσωπικές του αναμνήσεις από το GDR και μίλησε έντονα ενάντια στο αυταρχικό καθεστώς. Στην ομιλία του, ο δήμαρχος Scheller υπογράμμισε τη σημασία της εξέγερσης και υπογράμμισε τις μακροπρόθεσμες συνέπειες μέχρι την ειρηνική επανάσταση του 1989. "Η ελευθερία δεν είναι δώρο.

Η δημοφιλής εξέγερση από το 1953

Στις 17 Ιουνίου 1953, οι άνθρωποι στο GDR αυξήθηκαν κατά της αυθαιρεσίας του κράτους, οι οποίες στη συνέχεια οδήγησαν σε εθνικές μαζικές διαδηλώσεις. Οι κύριες απαιτήσεις των διαδηλωτών περιελάμβαναν όχι μόνο την απόσυρση της πρόσφατα αποφασισμένης αύξησης των προτύπων εργασίας, αλλά και της ζήτησης για ελεύθερες εκλογές και βελτίωσης των συνθηκών διαβίωσης. Η οικονομική κατάσταση στο GDR ήταν τεταμένη εκείνη τη στιγμή. Τα σημεία συμφόρησης της φροντίδας και η κατανομή των τροφίμων έχουν σημαντικό αντίκτυπο στον πληθυσμό. Η πίεση στην κυβέρνηση αυξήθηκε όταν στις 16 Ιουνίου 1953 στο Ανατολικό Βερολίνο, περίπου 10.000 άνθρωποι διαμαρτυρήθηκαν από την αύξηση των προτύπων εργασίας και κάλεσαν μια γενική απεργία. Αυτή η εξέγερση ήταν μόνο η αρχή - πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι συγκεντρώθηκαν σε περισσότερες από 700 πόλεις και δήμους.

Σε πόλεις όπως η Halle, η Λειψία και η Ανατολική Βερολίνο, υπήρχαν σοβαρές διαφωνίες στις οποίες η αστυνομία προσπάθησε να καταστρέψει τις διαδηλώσεις. Τα σοβιετικά στρατεύματα έτρεχαν στους δρόμους, ενώ το καθεστώς SED προσπάθησε να διατηρήσει τον έλεγχο. Η κατάσταση έκτακτης ανάγκης επιβλήθηκε και η κατάσταση κλιμακώθηκε γρήγορα. Οι βάναυσες αποστολές ζήτησαν τουλάχιστον 55 ζωές και πολλούς τραυματισμούς. Τα γεγονότα της 17ης Ιουνίου παρέμειναν ζωντανά στη μνήμη πολλών ανθρώπων και οδήγησαν σε κατασταλτική παρακολούθηση από την κρατική ασφάλεια μέχρι τη σειρά του 1989.

Μια μέρα μνήμης

Ενώ η εξέγερση περιγράφηκε ως ένα «αντίθετο -εξελικτικό πραξικόπημα» στο GDR, η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας γιόρτασε την 17η Ιουνίου ως την «ημέρα της γερμανικής ενότητας». Οι διαμαρτυρίες και η επακόλουθη καταιγίδα στα κέντρα ισχύος δεν είναι μόνο ένα σημείο καμπής στην ιστορία της GDR, αλλά και ένα μνημείο για τις επόμενες γενιές. Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης, ο Roland Wilkening υπενθύμισε τα λόγια του δικαστή Benkendorf, ο οποίος ήταν δεμένος και προσβεβλημένος κατά τη διάρκεια των διαμαρτυριών και επεσήμανε πόσο σημαντικό ήταν να υπερασπιστούν τις ελευθερίες που είχαν ζητήσει τότε πολλοί γενναίοι πολίτες.

Το μνημείο σήμερα δεν είναι μόνο προϋπόθεση για τη μνήμη, αλλά και μια κλήση σε όλους τους παρόντες, για τους οποίους εισέρχονται ενεργά αξίες όπως η ελευθερία και η δημοκρατία. Επειδή, όπως συνοψίζει ο δήμαρχος: "Έχουμε την ευθύνη να διατηρήσουμε την ελευθερία μας και να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας ενάντια στην καταπίεση". Σε αυτή τη σημαντική μέρα γίνεται σαφές ότι οι απαιτήσεις για ελευθερία και δικαιοσύνη παραμένουν καθολικές και δεν έχουν χάσει τη συνάφεια τους ακόμη και σήμερα.

Μπορείτε να βρείτε περαιτέρω υπόβαθρα και πληροφορίες σχετικά με τη δημοφιλή εξέγερση στο [NDR] (https://www.ndr.de/geschichte/standen-des-17-juni-1953- panzer-gainst-parolen-in-dddr. (https://www.bpb.de/kurz-knapp/intergrund-aktuell/521815/der-17-juni-1953-im-ueberblick/) και [MeetingPoint Brandenburg] (https://meetingpoint-brandenburg.de/neuke/artikel/198672-freiheit-ist-kein-geschenk--ist-lei-scheben-wenken-ddr-up 72 χρόνια) Διαβάστε.