Ο πατέρας από το Nuthetal θρηνήσει τον γιο του: που κρατείται στον αγώνα για το Κουρδιστάν

Ο πατέρας από το Nuthetal θρηνήσει τον γιο του: που κρατείται στον αγώνα για το Κουρδιστάν

Nuthetal, Deutschland - Σε ένα ήσυχο μέρος του Nuthetal Friedwald, ο Hans-Ulrich Panser έθαψε τον γιο του Michael σε σκέψη σε μια οξιά με έναν ογκόλιθο. Αυτή η σειρά δέντρων δεν είναι ένα συνηθισμένο μέρος. Εδώ η μνήμη του Michael Panser διατηρείται ζωντανή, η οποία πέθανε στις 14 Δεκεμβρίου 2018 σε βομβιστική επίθεση από τον τουρκικό στρατό στο βόρειο Ιράκ. Ο 30χρονος ήταν ένας παθιασμένος μαχητής για την κουρδική αιτία και περιγράφεται από τον πατέρα του ως «ερευνητή της αλήθειας». Τα χρήματα δεν έπαιξαν ποτέ ρόλο για τον Michael. Είχε πολύ καλά χέρια για μουσική και λογοτεχνία.

Ανυψώθηκε στο Πότσνταμ, ανέπτυξε ένα πάθος για να παίζει διαφορετικά όργανα νωρίς. Ο Michael ήταν μια υποστήριξη υποστήριξης στη μπάντα του και ενθουσιώδης για την ευκαιρία να εκφραστεί καλλιτεχνικά. Η σύνδεσή του με τις περιοχές των κουρδικών ξεκίνησε το 2011, όταν ταξίδεψε για πρώτη φορά στη Βόρεια Συρία για να γνωρίσει το κινήμα του κουρδικού αυτονομίας. Η δέσμευσή του τον οδήγησε τελικά στις τάξεις της μονάδας αυτο -απόδοσης HPG, όπου συνδυάζει τα ιδανικά του με την πραγματικότητα της πολεμικής περιοχής.

Ένας ήρωας του κινήματος

Σε ένα Σάββατο του Δεκεμβρίου, πάνω από 150 άτομα συγκεντρώθηκαν στο Πότσνταμ για να τιμήσουν τον Michael Panser. Οι φίλοι τον αναγνώρισαν ως ήρωα του κουρδικού κινήματος. Κατά την ανάμνηση, παρουσιάστηκε ένα βίντεο που έδειξε μια κουρδική οικογένεια στη Ροζάβα που τραγούδησε γι 'αυτόν. Η ιστορία της ζωής του δεν καταγράφεται μόνο στις αναμνήσεις των συγγενών του, αλλά και στα πολιτικά κείμενα που έφυγε. Αυτά τα κείμενα αντικατοπτρίζουν την ευθύνη της ευρωπαϊκής νεολαίας για την κουρδική επανάσταση, η οποία έδωσε ένα σπίτι από το 2013 πολυάριθμους Γερμανούς μαχητές.

Το κουρδικό κίνημα, το οποίο συνδυάζει μια σπονδυλική στήλη της δεξιάς και της αριστερής ιδέας, έχει αναπτυχθεί από την ορθόδοξη μαρξιστική ρίζα του σε σοσιαλιστικές προσεγγίσεις που περιλαμβάνουν φεμινιστικά και οικολογικά ιδεώδη. Στη Rojava, όπου πολλοί συμμετέχουν στη Γερμανία, τα δικαιώματα των γυναικών και η δημοκρατική συμμετοχή βρίσκονται στο προσκήνιο. Έργα όπως ο Jinwar, ένας Frauendorf, Bloom εδώ και προσελκύουν ακτιβιστικά πνεύματα που αγωνίζονται για μετασχηματισμό και κοινωνική δικαιοσύνη. Ο Jiyan Bengî, ένας φίλος του Michael, είναι ένα παράδειγμα αυτής της νέας γενιάς που εμπλέκεται στον ιατρικό τομέα στο κουρδικό μέτωπο.

Μια διαρκής κληρονομιά

Η αντίδραση στον θάνατο του Michael Panser δείχνει τόσο τις τραγωδίες όσο και τις ελπίδες να αναδυθούν από τη σύγκρουση. Κάθε χρόνο, ο Χανς-Ulrich λαμβάνει ειδοποιήσεις για τις εκλογές για τον γιο του, ο οποίος δεν θα μπορούσε ποτέ να πάει στο σπίτι, τις οποίες ήθελε τόσο πολύ. "Ήταν επίσημα κηρυχθεί νεκρός τον Απρίλιο του 2025", εξηγεί ο πατέρας. Παρά όλη την προστασία, οι αναμνήσεις του Μιχαήλ παρέμειναν ζωντανές και οι φίλοι του επισκέπτονται τακτικά τον πατέρα για να δείξουν ότι ο αγώνας του δεν θα ξεχαστεί.

Ο πατέρας είχε το όνομα του γιου του γραμμένο σε ένα μαυροπίνακα στο Beech στο Friedwald, και μια μέρα σχεδιάζει να βρει την τελευταία του ανάπαυση εκεί. Στους εορτασμούς μνημείων και τις ήσυχες στιγμές κάτω από το ογκόλιθο είναι οι αγώνες και η αγάπη της ελευθερίας που ο Michael Panser κρατάει ζωντανό. Θεωρείται πάντα ως παράδειγμα θάρρους και δέσμευσης στην κοινότητα εκείνων που υποστηρίζουν έναν καλύτερο κόσμο.

Οι εξελίξεις στο Rojava και η μοίρα του Michael Panser κινητοποιούν πολλούς ανθρώπους στη Γερμανία και πολλοί αναγνωρίζουν την ευθύνη που έχουν προς αυτούς τους γενναίους μαχητές. Η κουρδική επανάσταση και τα συναφή ιδεώδη δεν αποτελούν μόνο θέματα για συζητήσεις, είναι επίσης μια κλήση για την αλληλεγγύη με την έννοια του taz, Rosalux και οι άνθρωποι εμπνευσμένοι από τον αγώνα τους παντού. Οι συναντήσεις που είναι επίσης δεκτές στη γερμανική αριστερά σχήμα της συζήτησης σχετικά με την ειρήνη και την αιχμαλωσία στις πολύπλοκες πολιτικές καταστάσεις αυτού του μέρους του κόσμου.