Włochy nie chcą się wycofać: kryzys migracyjny w Niemczech nasila się!

Włochy nie chcą się wycofać: kryzys migracyjny w Niemczech nasila się!

W pierwszej połowie 2025 r. polityka migracyjna Niemiec generowała znaczną liczbę wniosków o zawrócenie migrantów do innych krajów UE. Według raportu welt.de Niemcy złożyły 20 574 takich wniosków o przejęcie, z czego jedynie 15%, tj. 3 109 migrantów, zostało faktycznie repatriowanych. Pokazuje to, że faktyczna realizacja tych zysków często odbiega od oczekiwań.

Co ciekawe, w tym samym okresie Niemcy nie zwróciły się do Włoch z żadnym wnioskiem w ramach procedury dublińskiej, chociaż do Włoch skierowano 3824 takie wnioski. Można to interpretować jako wskaźnik napięć w systemie azylowym w UE. Tymczasem Włochy zatwierdziły 4 477 wniosków, niektóre z poprzedniego roku, co podkreśla złożoność procedur powrotu.

Procedura dublińska w centrum uwagi

Kluczową rolę odgrywa procedura dublińska, która odpowiada za określenie odpowiedzialności za procedury azylowe w państwach członkowskich UE. Według informacji BAMF celem tej procedury jest to, aby każdy wniosek o azyl był rozpatrywany tylko przez jedno państwo członkowskie. Ma to na celu kontrolę migracji wtórnej w Europie. Proces jest dość szczegółowy i obejmuje kilka etapów, począwszy od złożenia wniosku i rozmów osobistych, aż po faktyczne przekazanie do odpowiedzialnego państwa.

W celu wzmocnienia zasad systemu dublińskiego odbywają się regularne spotkania przedstawicieli krajowych biur dublińskich. Promuje to wymianę informacji na temat bieżących wyzwań, a także zwiększa efektywność współpracy na poziomie europejskim, podaje EUAA.

Transfer do Grecji: wyzwanie

Szczególnym przypadkiem są repatriacje do Grecji. Niemcy złożyły tam 3554 wnioski o repatriację, ale otrzymały zgodę Aten tylko w 78 przypadkach. Ostatecznie do Grecji udało się przenieść jedynie 20 uchodźców. Liczby te pokazują, że wymiany w ramach procedury dublińskiej napotykają trudności nie tylko w teorii, ale także w praktyce.

Sama procedura dublińska jest dość skomplikowana i podlega ścisłym terminom. Jeżeli przekazanie nie zostanie pomyślnie przeprowadzone w tych terminach, odpowiedzialność może ulec zmianie i Niemcy będą musiały samodzielnie rozpatrzyć wniosek o azyl. To stawia w centrum uwagi wyzwania, przed którymi stoją poszczególne państwa UE w postępowaniu z osobami ubiegającymi się o azyl.

Ogólnie rzecz biorąc, dane liczbowe dotyczące powrotów i wdrożenia procedury dublińskiej odzwierciedlają obraz charakteryzujący się wzajemnymi zobowiązaniami i jednoczesnymi wyzwaniami. To, co stanie się potem, pozostaje ekscytujące – presja migracyjna na Europę nie osłabnie i pozostaje pytanie, w jaki sposób można temu wspólnie zaradzić w przyszłości.