Oorlogscriminelen in Duitsland: Justice of Dired Play?

Oorlogscriminelen in Duitsland: Justice of Dired Play?

Berlin, Deutschland - De vraag of Duitsland een veilige haven is voor oorlogsmisdadigers betreft niet alleen advocaten, maar ook de betrokken samenleving. In de nieuwe serie "Amnestie Duitsland" op WDR 5, gemodereerd door Azadê Peşmen, wordt dit explosieve onderwerp verdiept. De serie met vijf delen belicht zaken van oorlogsmisdadigers die ondanks hun wreedheden in Duitsland wonen en zo de vraag oproepen hoe ver het streven naar gerechtigheid kan bereiken. Vooral omgaan met kolonel Anwar Raslan, een voormalige geheime dienst uit Syrië, geeft een intimiderend inzicht in wat mogelijk lijkt in Duitsland. Een vluchteling herkende hem in Berlijn en confronteerde hem met zijn misdaden, die werden onderworpen aan het proces van Koblenz. De kwestie van rechtvaardigheid voor de slachtoffers wordt herhaaldelijk opnieuw gericht. [WDR] rapporten, zoals Luis Kyburg, een Argentijnse militaire commandant, woonden ongestoord in Berlijn, hoewel hij wordt gezocht tegen de mensheid voor misdaden. Waarom wordt hij niet afgeleverd aan Argentinië?

Een van de meest voorkomende excuses voor inactiviteit is het verkeerde functioneren van internationale wetten. De Bundestag erkende de Holodomor, een genocide die in de jaren dertig maximaal zeven miljoen Oekraïners kostte als "moord door honger". Dit stuurt een sterk politiek teken, maar is gekoppeld aan het feit dat de verwerking van een dergelijke massabracht tientallen jaren kan duren. [Deutschlandfunk] benadrukt dat de wettelijke definitie van genocide, die werd gekenmerkt door Raphael Lemkin in 1944 en werd geregistreerd in de VN -genocide -conventie van 1948, zowel juridisch als politiek belang is. Dit verdrag is een reactie op de wreedheden van de nationale socialisten en sluit immuniteit uit voor staatshoofden, die van centraal relevant is voor de vervolging van oorlogsmisdadigers in Duitsland.

genocide en gerechtigheid

Maar wat definieert eigenlijk een genocide? Volgens het VN -genocide -conventie zijn het moorden, de toevoeging van ernstig lijden of de beoogde veroorzakende levensomstandigheden die gericht zijn op het vernietigen van een groep. [Verdrag inzake de Völkermurmord] spreekt in deze context van acties die zich inzetten voor nationale, etnische, raciale of religieuze groepen. Deze definitie zorgt ervoor dat de intentie om te vernietigen al als genocide wordt beschouwd, ongeacht hoeveel leden daadwerkelijk zijn gedood.

onthult ook de blik in het verleden dat het nastreven van gerechtigheid vaak vastloopt. In de laatste aflevering van "Amnestie Duitsland" wordt de Sivas -aanval van 1993 besproken, waarin islamisten een hotel hebben gevonden waarin deelnemers aan Alevi Festival bleven. Sommige daders wonen nog tientallen jaren later nog steeds in Duitsland. Waarom is het World Law Principle hier niet van toepassing? Deze vragen slingeren door de hele serie en laten zien dat het veel meer is dan juridische attributies. Uiteindelijk is het een sociale taak om zowel het verleden te verwerken en de zachte vragen van de mensheid te beantwoorden.

Het leven met zulke onopgeloste vragen vereist niet alleen juridische verwerking, maar ook een sociale heroverweging. Gezien de historische lading kan het pad naar gerechtigheid steenachtig zijn, maar het leidt onvermijdelijk tot onderwijs en kritische argumenten. Laten we verrast zijn welke ontwikkelingen zowel het juridische kader als ons sociale bewustzijn in de komende maanden zullen vormen.