Przestępcy wojenni w Niemczech: sprawiedliwość czy ukrywanie?

Przestępcy wojenni w Niemczech: sprawiedliwość czy ukrywanie?

Berlin, Deutschland - Pytanie, czy Niemcy są bezpiecznym portem dla przestępców wojennych, dotyczy nie tylko prawników, ale także zainteresowanych społeczeństwa. W nowej serii „Amnestie Niemcy” na WDR 5, moderowanym przez Azadê Peşmen, ten wybuchowy temat zostaje pogłębiony. Pięcioosobowa seria oświetla sprawy przestępców wojennych mieszkających w Niemczech pomimo swoich okrucieństw, a tym samym rodzą pytanie, jak daleko może dotrzeć do sprawiedliwości. Zwłaszcza radzenie sobie z pułkownikiem Anwarem Raslanem, byłym tajnym służbą z Syrii, daje zastraszający wgląd w to, co wydaje się możliwe w Niemczech. Uchodźca rozpoznał go w Berlinie i skonfrontował się z jego przestępstwami, które były przedmiotem procesu Koblenz. Kwestia sprawiedliwości dla ofiar jest wielokrotnie ponownie wycofana. [WDR] Raporty, podobnie jak Luis Kyburg, argentyński dowódca wojskowy, mieszkał w Berlinie niezakłócony, chociaż jest poszukiwany przeciwko ludzkości za przestępstwa. Dlaczego nie jest dostarczany do Argentyny?

Jednym z najczęstszych wymówek braku aktywności jest wadliwe funkcjonowanie przepisów międzynarodowych. Bundestag uznał Holodomor, ludobójstwo, które w latach 30. kosztowało do siedmiu milionów Ukraińców jako „morderstwo przez głód”. To wysyła silny znak polityczny, ale jest powiązane z faktem, że przetwarzanie takiej masowej siły może potrwać dziesięciolecia. [Deutschlandfunk] podkreśla, że ​​prawna definicja ludobójstwa, która charakteryzowała się Raphaela Lemkina w 1944 r. I została zarejestrowana w konwencji ludobójczej ONZ z 1948 r., Ma zarówno prawne, jak i polityczne znaczenie. Konwencja jest reakcją na okrucieństwa krajowych socjalistów i wyklucza immunitet dla szefów państw, co ma centralne znaczenie dla prześladowań przestępców wojennych w Niemczech.

ludobójstwo i sprawiedliwość

Ale co faktycznie definiuje ludobójstwo? Zgodnie z konwencją ludobójstwa ONZ, zabójstwa, dodanie poważnego cierpienia lub ukierunkowanych warunków życia, które mają na celu zniszczenie grupy. [Konwencja o Völkermurmord] mówi w tym kontekście działań, które są zaangażowane w grupy krajowe, etniczne, rasowe lub religijne. Ta definicja zapewnia, że ​​zamiar zniszczenia jest już uważany za ludobójstwo, niezależnie od liczby członków.

Ujawnia także spojrzenie w przeszłość, że dążenie do sprawiedliwości często zatrzymuje się. W ostatnim odcinku „Amnestie Niemcy” omówiono atak Sivas w 1993 roku, w którym islamiści znaleźli hotel, w którym przebywali uczestnicy festiwalu Alevi. Niektórzy sprawcy nadal mieszkają w Niemczech kilkadziesiąt lat później. Dlaczego nie ma tu zasady prawa światowego? Te pytania przechodzą przez całą serię i pokazują, że jest to coś więcej niż atrybucje prawne. Ostatecznie zadaniem społecznym jest przetwarzanie zarówno przeszłości, jak i udzielanie odpowiedzi na miękkie pytania ludzkości.

Życie z tak nierozwiązanymi pytaniami wymaga nie tylko legalnego przetwarzania, ale także przemyślenia społecznego. W związku z historycznym obciążeniem ścieżka do sprawiedliwości może być kamienna, ale nieuchronnie prowadzi do edukacji i krytycznych argumentów. Zdziwijmy się, które zmiany będą kształtować zarówno ramy prawne, jak i naszą świadomość społeczną w nadchodzących miesiącach.