PKK Gestying w Iraku: krok do pokoju lub iluzji?

PKK Gestying w Iraku: krok do pokoju lub iluzji?

Nordirak, Irak - Konflikt nad Kurdami w Turcji pozostaje głównym tematem polityki międzynarodowej. Politolog i wiceprezydent lewicy, Van Aken, niedawno skomentowali Deutschlandfunk o ruchu kurdyjskim i jego ważnej potrzebie uznania międzynarodowego jako siły pokojowej. Szczególnie zauważa, że ​​jest obecnie w północnym Iraku i uczestniczy w ceremonii, że wojownik PKK (Kurdistan Partii Robotniczej) chce przekazać swoją broń po tym, jak organizacja ogłosiła swoją samorozwaję i koniec walki zbrojnej dwa miesiące temu. Pomimo tych znaczących kroków rząd federalny przestrzega klasyfikacji PKK jako organizacji terrorystycznej. Według obecnego raportu o ochronie konstytucyjnej PKK jest uważany za największą organizację w dziedzinie obcego ekstremizmu w Niemczech z około 15 000 wyznawców.

Ale co właściwie stoi za konfliktem? Od 1984 r. PKK walczy o autonomię około 12 milionów Kurdów w Turcji. Od tego czasu zmarło ponad 45 000 osób, a miliony zostały wydalone. Konflikt ma głębokie korzenie i był wielokrotnie zniszczony przez wydarzenia międzynarodowe, takie jak wojna w Iraku i postęp ISIS. Kurdowie reprezentują największą mniejszość etniczną w kraju i od wieków mieszkają w regionie, nie traktowane kompleksowo lub autonomicznie. Zwłaszcza po pierwszej wojnie światowej Kurdowie tymczasowo otrzymali prawo do samostanowienia, które zostało uchylone w 1923 r. Przez umowę przez Lozanne.

Rola PKK

Założenie PKK w 1978 r. Przez Abdullaha Öcalana oznaczało punkt zwrotny w walce kurdyjskiej. Organizacja początkowo realizowała cel budowania własnego państwa kurdyjskiego. Jednak PKK zrezygnował z tego celu już w 1993 roku i przede wszystkim dążył do autonomii kulturowej. Obecnie Öcalan, który jest w areszcie w Turcji od 1999 r., Wzywa do politycznego rozwiązania konfliktu i bezpłatnego odliczenia bojowników PKK z Turcji.

Globalna i krajowa presja na PKK zmieniła się na przestrzeni lat. Międzynarodowe poparcie dla sił kurdyjskich w Iraku i Syrii wzmocniło ich rolę jako czynnik stabilności w regionie. Jednocześnie konflikt w Turcji jest naznaczony polaryzacją etniczną i nacjonalizmem, które sytuacja tylko skomplikowała. Dla wielu Kurdów PKK stał się siłą polityczną, która również stała się ważna regionalnie. Okaże się, czy prawdziwy proces pokojowy - prawdopodobnie poparty przez aktorów międzynarodowych i ich presja na rząd turecki - jest w rzeczywistości w zasięgu ręki.

Gdzie idzie podróż?

Przyszły rozwój najwyraźniej zależy od gotowości rządu tureckiego do uznania autonomii Kurdów. Jak dotąd zarówno AKP, jak i partie opozycyjne odrzucają takie autonomię i uznają to za zagrożenie dla jedności narodowej. Zrównoważone rozwiązanie byłoby możliwe tylko wtedy, gdy PKK znajduje się w tabeli negocjacyjnej.

Wzrost działań wojskowych i retoryka przeszłości zapewniają niewielki optymizm. W przeszłości PKK stukał już w procesach pokojowych, co jednak zawiodło po atakach wojskowych i represjach politycznych powróciło do programu. Silna wola rozbrojenia i znalezienia wspólnej ścieżki wydaje się bardziej konieczna niż kiedykolwiek - dla pokoju i przyszłości, w której w końcu wysłuchają Kurdów.

Pozostaje pytanie, czy w najbliższej przyszłości będziemy świadkami zwrotu, który uznaje zarówno prawa Kurdów w Turcji, jak i może zaoferować sprzyjające pokojowe rozwiązanie dla dziesięcioleci konfliktu. Czas pokaże, czy obecne wstrząsy polityczne oferuje szansę, czy też stare wzorce znów przechodzą na scenę polityczną.