Wymagania drzewne dla miast: dziedzictwo Hundertwassera i wizja Mitscherlicha!

Wymagania drzewne dla miast: dziedzictwo Hundertwassera i wizja Mitscherlicha!

W ostatnich dziesięcioleciach myślenie o naszych miastach stało się pilniejsze. Można to prześledzić choćby w takich dziełach, jak „Niegościnność naszych miast” Alexandra Mitscherlicha, w których już w latach 60. XX wieku zwrócono uwagę na krzywdy powojennej urbanistyki. Głośny prasa Mitscherlich włożył palec w ranę: rozdzielenie funkcji i nadmierne nadanie priorytetu ruchowi samochodowemu doprowadziłoby do dezintegracji społecznej i szkodliwej alienacji od natury. Krytyka ta została usłyszana nie tylko w Austrii, ale dała także początek kreatywnym rozwiązaniom.

Głównym uczestnikiem tego rozwoju był Friedensreich Hundertwasser, artysta-wizjoner i działacz na rzecz ochrony środowiska. Nawoływał do humanitarnej architektury i opowiadał się za koncepcjami takimi jak indywidualne „prawo okna” i „obowiązek drzewa”. Urodzony w 1928 roku Hundertwasser, który przeżył Holokaust, wkomponował naturę w swoją architekturę, np. w słynnym „Hundertwasserhaus” w Wiedniu czy „Rogner-Therme” w Bad Blumau. Hundertwasser i jego partnerzy, tacy jak Peter Pelikan i Heinz Springmann wnieśli decydujący wkład w realizację takich projektów i tym samym wywarli trwały wpływ na krajobraz miasta.

Wpływ bohaterów

Chociaż Hundertwasser zmarł w 2000 roku, jego dziedzictwo żyje nadal. Harald Mann, kolejny pionier myślenia ekologicznego, wprowadził w życie swoją koncepcję „wiecznie zielonego miasta” w 1936 roku, ale została ona powoli rozpoznana. Niestety wiele jego projektów, jak np. planowany kompleks uzdrowiskowy w Leopoldskron, pozostało niezrealizowanych. Niemniej jednak idee jego i Hundertwassera przyczyniły się do powstania w Austrii nowej partii „zielonych”, intensywnie zaangażowanej w ochronę środowiska. Ponadto historycy tacy jak Peter Payer również przyczynili się do zbadania tych zmian i uwrażliwienia szerszej opinii publicznej na tematy związane z urbanistyką i bliskością natury.

Kształcenie nowych specjalistów odgrywa obecnie ważną rolę w planowaniu urbanistycznym i krajobrazowym. Program studiów magisterskich w zakresie zarządzania środowiskowego i planowania urbanistycznego na Uniwersytecie Nauk Stosowanych RheinMain zapewnia absolwentom szerokie umiejętności. Tematy takie jak sąsiedztwo i rozwój miast, ochrona przyrody i ochrona otwartych przestrzeni są głównym tematem kursu. The Uniwersytet Nauk Stosowanych RheinMain postawiła sobie za cel kształcenie specjalistów, którzy nie tylko wnoszą wiedzę ekonomiczną i ekologiczną, ale także zdobywają umiejętności przywódcze.

Co nas czeka w przyszłości?

Tendencja do integrowania natury w miastach to nie tylko życzenie estetyczne, ale pilna potrzeba. Biorąc pod uwagę wyzwania związane ze zmianami klimatycznymi, zapotrzebowanie na więcej terenów zielonych i lepszą jakość życia staje się coraz głośniejsze. Miasta stoją przed zadaniem odnalezienia się na nowo i uwzględnienia w swoich planach lekcji wizjonerskich myślicieli, takich jak Hundertwasser i Mann. To, czy się to powiedzie, będzie miało kluczowe znaczenie dla harmonijnego współistnienia ludzi i przyrody w naszych obszarach miejskich.