Richard Strauss 'Last Song: A Musical Farewell to Life

Richard Strauss 'Last Song: A Musical Farewell to Life

Sonneberg, Deutschland - Wat is een geweldig muzikaal werk als het door de componist de laatste wordt genoemd? In de late jaren van zijn leven creëerde Richard Strauss in 1948 een meesterwerk met zijn "vier laatste nummers" die nog steeds vele generaties raakt. Op dat moment was de componist al 84 jaar oud en leed zijn huis Europa nog steeds aan de gevolgen van de Tweede Wereldoorlog. Maar in deze duisternis schijnen zijn laatste geluidswerelden helder en helder.

De "Four Last Songs" omvatten de stukken "Spring", "September", "When Going to Bed" en "In the Evening Red" - de laatste, die werd voltooid op 6 mei 1948, draagt ​​de woorden van Joseph von Eichendorff. Deze tekst gaat in op wandelen door behoefte en vreugde en eindigt met de centrale vraag "Is dit de dood?". Dit wordt door velen geïnterpreteerd als een verbaasde vraag die opkomt in het licht van vrede. my-kirchenzeitung.de meldt dat de muziek niet wordt begrepen als een dood lied, maar als een huis en een huis en stilte.

een leven vol ervaringen

In de "vier laatste nummers" worden de ervaringen van twee ouderen weerspiegeld dat "zo veel ervaren". Strauss zelf, ongelovig, creëerde toch een soort metafysische liturgie die de dood niet als een doel interpreteert, maar als een laatste transformatie. De centrale vraag in het nummer wordt vergeleken met de laatste vraag van Christus aan het kruis, wat de muziek nog diepgaand maakt. Bij de compositie van Strauss wordt de muziek beschreven als licht; Het streeft niet naar verklaringen, maar wil stil worden.

Volgens Wikipedia was de première van deze nummers op 22 mei 1950 in de Royal Albert Hall in Londen, onder de richting van de beroemde Wilhelm furtwängler met de Soprano Kirsten Flagstad. Deze prestatie werd financieel ondersteund door de Maharaja door Mysore en blijft onvergetelijk in de muziekgeschiedenis. Gezien de afnemende gezondheid van de componist rijst de vraag: hoe vormde dit feit zijn laatste tonen?

een transcendente ervaring

De nummers behandelen voornamelijk de dood en afscheid. In de harmonieën van "In the Evening Red" citeert Strauss zijn eigen eerdere werken, zoals "Death and Transfiguration". Deze muzikale bijlagen geven de "vier laatste nummers" een speciale diepte en een duurzame indruk. Bovendien wordt de verfijning van de compositietechnologie van Strauss getoond in de instrumentatie - onder andere met fluiten, hobo's, klarinetten en hoorns. Deze muzikale diversiteit is een aanvulling op de diepe lyrische onderwerpen en geeft de hele uitvoering zijn unieke personage. de.wikipedia.org benadrukt dat de inspiratie van Strauss ook van Hermann Hesse ging, wiens gedichten hem ook waardevolle impulsen gaven.

samengevat kan worden gezegd dat "de vier laatste nummers" veel meer zijn dan een epiloog van een componist. Ze nodigen het publiek uit: binnen, om het onderwerp leven en transformatie aan te pakken. De laatste indruk dat Strauss vertrekt is niet die van verval, maar die van de hoop om terug te keren naar de wortels - een echt transcendente ervaring die aarzelt lang na de laatste noot.