Hijs de vlaggen op 17 juni: denk aan de volksopstand in 1953!

Hijs de vlaggen op 17 juni: denk aan de volksopstand in 1953!

Op dinsdag 17 juni wordt in Duitsland opnieuw de verjaardag van de volksopstand in de DDR van 1953 gevierd. Op deze dag eist het federale ministerie van Binnenlandse Zaken dat alle gebouwen van de federale overheid met vlaggen worden opgehangen. Dit geldt ook voor vennootschappen, instellingen en stichtingen van publiek recht die onder toezicht staan ​​van de federale overheid. Een beklijvende herinnering aan de gebeurtenissen in de voormalige DDR, toen ongeveer een miljoen mensen protesteerden tegen de socialistische staat.

Maar wat gebeurde er precies op 17 juni 1953? Volgens de Zwabische krant Dit was niet zomaar een protest, maar de eerste grote volksopstand in de invloedssfeer van de Sovjet-Unie. De opstand manifesteerde zich in landelijke massaprotesten die op 17 juni hun hoogtepunt bereikten. De Socialistische Eenheidspartij (SED) reageerde echter met brute maatregelen en liet de demonstranten met hulp van het Sovjetleger in elkaar slaan.

De achtergrond van de opstand

Vóór de opstand leden de mensen in de DDR al onder enorme economische problemen en tekorten aan aanbod. Dit leidde ertoe dat in 1952 ruim 180.000 Oost-Duitsers de DDR verlieten. Toen de SED op 28 mei 1953 de arbeidsnormen met 10 procent wilde verhogen, ontstond er opnieuw onvrede onder de bevolking. Op 16 juni trok de partij deze verhoging in, maar dat kalmeerde de gemoederen niet. Op 15 en 16 juni riepen arbeiders op grote bouwplaatsen in Oost-Berlijn op tot een algemene staking, die uiteindelijk talloze mensen in meer dan 700 steden en dorpen mobiliseerde. De demonstranten eisten niet alleen het aftreden van de regering, maar ook de eenheid van Duitsland en vrije, geheime verkiezingen.

De grote golf van protesten bereikte zijn hoogtepunt in de ochtend van 17 juni, toen demonstraties door de straten marcheerden terwijl de situatie steeds meer uit de hand liep. Volgens de Federaal Agentschap voor Burgereducatie Er waren tumultueuze taferelen toen demonstranten detentiecentra en politiebureaus bestormden. Maar aan de hoop op verandering werd abrupt een einde gemaakt door de tussenkomst van Sovjet-troepen, die de noodtoestand afkondigden. Deze situatie gold in 167 van de 217 plattelands- en stadsdistricten in de DDR en leidde binnen minder dan drie weken tot meer dan 10.000 arrestaties.

De gevolgen en de herdenkingsdag

Het gewelddadige optreden heeft ook in de periode daarna zijn sporen nagelaten. Uiteindelijk kwamen minstens 55 mensen om het leven, onder wie zowel demonstranten als leden van veiligheidstroepen. De repressie tegen de deelnemers aan de opstand leidde ertoe dat velen van hun vrijheid werden beroofd. In de Bondsrepubliek Duitsland werd 17 juni 1954 gevierd als een feestdag en dag van de Duitse eenheid, terwijl de SED het bagatelliseerde als een “fascistische putsch”. Na de hereniging verloor deze datum officieel zijn betekenis en werd in 1990 van de feestdag verwijderd, maar blijft een nationale herdenkingsdag.

17 juni is niet zomaar een datum op de kalender, maar een symbool van de strijd voor vrijheid en zelfbeschikking die begon in de DDR. Tegenwoordig worden we er eerlijk gezegd aan herinnerd waar we vandaan komen en hoe belangrijk het is om op te komen voor onze waarden. Daarom wordt de vlag dit jaar opnieuw gehesen – een gebaar van herinnering en respect voor al diegenen die opkwamen voor hun geloof.