Vier miljoen palingen voor Nedersaksen: een gevecht om te overleven!

Transparenz: Redaktionell erstellt und geprüft.
Veröffentlicht am

Op 17 juni 2025 zal Nedersaksen vier miljoen palingen vrijlaten om de met uitsterven bedreigde Europese paling te beschermen.

Am 17. Juni 2025 setzt Niedersachsen vier Millionen Aale aus, um den artenbedrohten Europäischen Aal zu schützen.
Op 17 juni 2025 zal Nedersaksen vier miljoen palingen vrijlaten om de met uitsterven bedreigde Europese paling te beschermen.

Vier miljoen palingen voor Nedersaksen: een gevecht om te overleven!

Groen licht voor de Europese paling: Op 17 juni 2025 werd in Nedersaksen de vier miljoenste paling in het water vrijgelaten en dat is een echte reden tot vreugde voor alle vissers en natuurliefhebbers in de regio. Dit project, gecoördineerd door de Nedersaksische Vissersvereniging en ondersteund door 197 vissersclubs en een genereuze donatie van het Initiative for the Promotion of the European Eel e.V., maakt deel uit van een uitgebreide uitzetcampagne die dient om de soort van de zeer bedreigde paling te behouden. Sinds 5 maart zijn ongeveer vier miljoen jonge dieren vrijgelaten in meer dan 150 rivieren en beken in Nedersaksen. De campagne eindigde op 14 juni in het district Göttingen en beslaat 34 districten.

Maar wat zit er precies achter dit indrukwekkende aantal? Het begon allemaal met de import van 2,5 miljoen glasaal uit Frankrijk. De afgelopen maanden zijn nog eens 1,5 miljoen gekweekte palingen in de wateren vrijgelaten met steun van 40.000 euro van het Aalinitiative e.V. Het doel is duidelijk: het uitsterven van de paling in de rivieren en beken van Noord-Duitsland voorkomen. Dit is des te belangrijker omdat de paling de vis van 2025 is en als ernstig bedreigd wordt beschouwd.

Een alarmerende daling

Sinds de jaren tachtig is het aantal glasaal in Europa met ruim 95 procent gedaald. De oorzaken zijn divers: dammen en waterkrachtcentrales maken het voor veel palingen onmogelijk om stroomopwaarts te zwemmen. Ook zilveralen die terug willen naar hun paaigebieden worden getroffen. Er wordt geschat dat jaarlijks ongeveer 270 ton migrerende schieraal wordt gedood door waterkrachtcentrales en het onttrekken van koelwater. Sommige deskundigen spreken van ongeveer een half miljoen dieren die niet meer terugkeren naar de wateren.

Maar illegale activiteiten dragen ook bij aan de achteruitgang van de palingpopulatie. Meestal worden tientallen miljoenen glasaaltjes naar Azië geëxporteerd, waar ze als delicatesse worden beschouwd. De prijs op de zwarte markt voor een kilo paling kan soms hoger zijn dan die voor ivoor of cocaïne. Om deze machinaties een halt toe te roepen, is in Nedersaksen sinds 2023 een verbod op de palingvisserij in de kustwateren uitgevaardigd. Het toezicht op deze bepalingen blijft echter een uitdaging.  Vissen en vangen rapporteert over de bloeiende stroperij die ondanks aangescherpte wetten bestaat.

Samen tegen de gevaren

Initiatieven zoals het hierboven genoemde palinginitiatief en de inzet van vissersclubs zijn des te belangrijker om de palingpopulatie duurzaam veilig te stellen. In Nedersaksen zijn sinds 2011 ruim 50 miljoen palingen in de wateren geïntroduceerd. Het palinguitzetprogramma wordt voor 60 procent gefinancierd door de EU en de deelstaat Nedersaksen, de rest komt van de toegewijde vissersclubs en het Aalinitiative e.V.

De uitdagingen zijn echter enorm. Ziekten zoals palingherpes en parasieten zoals zwemblaaswormen brengen de overlevingskansen van de dieren verder in gevaar. In combinatie met milieutoxines veroorzaakt door verontreinigende stoffen en veranderingen in waterhabitats als gevolg van het rechttrekken, heeft de paling de afgelopen decennia zwaar geleden. Dankzij talloze onderzoeksprojecten als deze Paling voor altijd gestart, zou de palingpopulatie weer stabieler moeten worden.

De gezamenlijke inspanning om de paling te beschermen heeft impact en geeft hoop. Het valt nog te hopen dat de optimistische pogingen om de paling niet alleen te behouden, maar ook weer te versterken, vruchten zullen afwerpen. Er is immers nauwelijks een beter gevoel dan te weten dat je actief meewerkt aan het redden van een fascinerende soort.