Σαξονία-Άνχαλτ: Ο πρωθυπουργός ζητά συνοριακούς ελέγχους και μεταρρυθμίσεις!

Σαξονία-Άνχαλτ: Ο πρωθυπουργός ζητά συνοριακούς ελέγχους και μεταρρυθμίσεις!

Τις τελευταίες ημέρες, οι συζητήσεις για τους συνοριακούς ελέγχους στη Γερμανία έχουν πάρει δυναμική. Ο πρωθυπουργός της Σαξονίας-Άνχαλτ, Ράινερ Χάσελοφ (CDU) τόνισε ακούραστα την επείγουσα ανάγκη για συνοριακούς ελέγχους και την απόρριψη των αιτούντων άσυλο. Πιστεύει ότι είναι απαραίτητο για ένα έθνος να διασφαλίσει την ακεραιότητα των συνόρων του και ζητά προσαρμογές στην υπάρχουσα νομοθεσία εάν τα δικαστήρια έρθουν να επανεξετάσουν τις απελάσεις. Από την άποψή του, αυτό το μέτρο, το οποίο είναι απαραίτητο, βρίσκεται σε ένα ευρύτερο πολιτικό πλαίσιο, διότι επί του παρόντος δεν υπάρχουν απόλυτες πλειοψηφίες του δημοκρατικού κέντρου στη Σαξονία, τη Θουριγγία και το Βρανδεμβούργο, γεγονός που περιπλέκει ακόμη περισσότερο την κατάσταση, όπως [fundscene.com](https://fundscene.com/sachsen-anhalt-dringt-dringt-aufklen-derbort reports.

Από την άλλη πλευρά, ο πρωθυπουργός της Ρηνανίας-Παλατινάτου, Alexander Schweitzer (SPD), προειδοποιεί ότι οι έλεγχοι στα σύνορα δεν πρέπει να γίνουν μόνιμη κατάσταση. Η Πρόεδρος του Ομοσπονδιακού Συμβουλίου Anke Rehlinger (SPD) κάλεσε επίσης τη Γερμανία να επιστρέψει σε μια περιοχή Σένγκεν χωρίς συνοριακούς ελέγχους και επέκρινε την ανάγκη για συνοριακούς αξιωματούχους σε ανύπαρκτα εμπόδια. Αυτές οι αντιφάσεις εντός του πολιτικού τοπίου καθιστούν σαφές ότι το ζήτημα της μετανάστευσης και του ασύλου παραμένει εξαιρετικά ευαίσθητο και αμφιλεγόμενο.

Το Σύστημα του Δουβλίνου: Κανόνες και Προκλήσεις

Το σύστημα του Δουβλίνου διαδραματίζει κεντρικό ρόλο στο πλαίσιο των αιτήσεων ασύλου. Ο κανονισμός Δουβλίνο ΙΙΙ ρυθμίζει ποιο κράτος μέλος της ΕΕ είναι υπεύθυνο για τις αιτήσεις ασύλου. Ισχύει για όλες τις χώρες μέλη καθώς και για την Ελβετία, το Λιχτενστάιν, την Ισλανδία και τη Νορβηγία. Ο στόχος του συστήματος του Δουβλίνου είναι το προσωπικό υπόβαθρο και το ιστορικό διαφυγής των αιτούντων να αναγνωρίζονται και να αξιολογούνται μόνο μία φορά. Στόχος είναι να αποτραπεί η δευτερογενής μετανάστευση εντός της Ευρώπης, κατά την οποία οι πρόσφυγες ταξιδεύουν σε άλλη χώρα προκειμένου να υποβάλουν εκεί νέα αίτηση ασύλου. Το BAMF ελέγχει εάν άλλο κράτος είναι υπεύθυνο για την αίτηση ασύλου, όπως αναφέρει η WDR.

Εάν διαπιστωθεί ότι μια άλλη χώρα είναι υπεύθυνη, προκύπτει απαίτηση εξαγοράς. Εάν το άλλο κράτος συμφωνήσει, η μεταφορά γίνεται και θεωρείται απέλαση. Ωστόσο, αυτές οι προϋποθέσεις νομικού πλαισίου δεν είναι πάντα εύκολο να εφαρμοστούν: το πρώτο εξάμηνο του έτους, υποβλήθηκαν περίπου 40.000 αιτήματα για εξαγορά σε άλλα κράτη μέλη, αλλά μόνο περίπου 25.000 έγιναν δεκτά και στην πραγματικότητα υπήρξαν μόνο περίπου 3.500 απελάσεις.

Προθεσμίες και διαδικασίες στη διαδικασία ασύλου

Η διαδικασία του Δουβλίνου είναι χρονικά περιορισμένη. Οι γερμανικές αρχές έχουν στη διάθεσή τους έξι μήνες για να πραγματοποιήσουν τη μεταφορά, αν και σε ειδικές περιπτώσεις η περίοδος αυτή μπορεί να παραταθεί έως και ενάμιση χρόνο. Εάν αυτό δεν συμβεί εγκαίρως, η Γερμανία θα είναι υπεύθυνη για τη διαδικασία ασύλου. Αυτό αποτελεί πρόσθετη πρόκληση επειδή η νομική βάση και οι σχετικές προθεσμίες είναι πολύπλοκες. Οι αιτούντες μπορούν να υποβάλουν μήνυση κατά των αποφάσεων της BAMF, γεγονός που μπορεί να καθυστερήσει περαιτέρω τη διαδικασία. Είναι επίσης σημαντικό η μεταφορά να μην πραγματοποιείται στη χώρα καταγωγής του αιτούντος, αλλά στο άλλο κράτος μέλος, όπως εξηγείται στο [bamf.de](https://www.bamf.de/DE/Themen/AsylFluechtlingsschutz/AblaufAsylverfahrens/Dublin procedure/dublin procedure-node.html).

Αυτό το συγκεχυμένο μείγμα πολιτικών αιτημάτων και νομικών προκλήσεων δείχνει ότι η συζήτηση σχετικά με τις διαδικασίες ασύλου και τους συνοριακούς ελέγχους στη Γερμανία απέχει πολύ από το να έχει τελειώσει. Ιδιαίτερα πληγείσες χώρες όπως η Σαξονία-Άνχαλτ βλέπουν τη θέση τους υπό νέο πρίσμα και βασίζονται σε σαφή περιθώρια δράσης προκειμένου να διασφαλίσουν τα δικά τους σύνορα. Σε αυτή τη μικτή κατάσταση, μένει να ελπίζουμε ότι θα βρεθούν μια αντικειμενική συζήτηση και βιώσιμες λύσεις που θα δικαιώνουν τόσο τις ανθρωπιστικές υποχρεώσεις όσο και την realpolitik.