SED-slachtoffers krijgen eindelijk een hogere vergoeding-een mijlpaal!

Herinneringen aan de gedwongen verhuizing

De gedwongen verhuizing, een donker hoofdstuk in de GDR -geschiedenis, treft veel gezinnen die moeten lijden aan de directe bevel van de SED. Inge Jakobs vertelt over haar eigen ervaring als een voorbeeld toen haar familie in 1952 werd getoond als onderdeel van de "Aktion Ungensteier" van Böckwitz. Na de ontruiming woonde het gezin in verschillende kampen voordat hij uiteindelijk aankwam in Zicherie, lager Saksen. "We konden alleen de meest noodzakelijke," herinnert ze zich. Haar ervaringen worden erkend in de Böckwitz Museum Association, die sinds 1996 een grenspad exploiteert.

De hervorming brengt niet alleen financiële vrijstelling met zich mee: de vervolgingsperiode voor compensatie is ook ingekort tot twee jaar, die de toegang voor veel aanvragers vergemakkelijkt. Bovendien merkt Burkhard Bley, staatsvertegenwoordiger voor de verwerking van de SED-dictatuur, op dat de behoefte aan advies in het enige professionele adviescentrum in Mecklenburg-West-West-Pomerania ongebroken blijft en naar verwachting zal toenemen. In 2024 werden 657 getroffen mensen geadviseerd en zijn veel nieuwe aanvragen te verwachten.

een sprankje hoop in moeilijke tijden

De wijzigingen in de wet zijn een sprankje hoop voor de ongeveer 12.000 getroffen mensen van gedwongen verhuizingen aan de voormalige grens tussen binnenlandse enterman. Velen van hen behandelen alleen hun verleden en de rol van hun families in de DDR op oudere leeftijd. Deze hervormingen kunnen mensen helpen om deze herinneringen beter aan te pakken en een vergoeding te ontvangen die hen hopelijk een deel van het verloren leven teruggeven.