Werdau geeft met struikelblokken een ontroerend voorbeeld voor de familie Ringer

Werdau geeft met struikelblokken een ontroerend voorbeeld voor de familie Ringer

Deze woensdag was een dag van pauze in Werdau, toen er vier struikelblokken werden gelegd op de markt van Werdau - een eervol gebaar voor de familie Ringer, die in de donkerste tijd van de Duitse geschiedenis een verschrikkelijk lot moest ondergaan. De stenen die direct voor de voormalige woning van de familie zijn geplakt, zijn niet alleen prachtige gedenkplaten, maar ook een indrukwekkend symbool tegen vergeten. Radio Zwickau meldt dat Martha, Ruth, Hans en Bernhard Ringer in 1938 door de nationaal-socialisten naar het concentratiekamp werden gedeporteerd, waar Hans in Auschwitz en Bernhard in Buchenwald werd vermoord. Martha en Ruth daarentegen overleefden door naar Brazilië te emigreren.

Dit verhaal werd met veel inzet onderzocht door Jens Kunze, de initiatiefnemer van het project. Hij werd gesteund door studenten van het Werdauer Humboldt-Gymnasium, die in hun ethiekklas hetzelfde idee hadden en zo samen de herdenking steunden. Een ontroerend detail van de overdracht was de aanwezigheid van twee nakomelingen van de Ringers, Marjorie Mühleise Danzer en haar zus Monica, die het emotionele moment als bijzonder ontroerend ervoeren omdat ze hun overgrootmoeder Martha persoonlijk hadden gekend.

Wat zijn struikelblokken?

De struikelblokken zelf zijn 10 cm grote betonnen kubussen met koperen platen waarop de namen en levensdata van de slachtoffers zijn genoteerd. Wikipedia beschrijft dat het project in 1992 werd gelanceerd door de Duitse kunstenaar Gunter Demnig om de laatste woonplaatsen van de slachtoffers te markeren voordat ze het slachtoffer werden van nazi-terreur. In juni 2023 waren er al ruim 100.000 struikelblokken gelegd, waardoor het project het grootste gedecentraliseerde monument ter wereld is. Veel van deze stenen herdenken Joodse slachtoffers van de Holocaust, maar ook een verscheidenheid aan andere groepen die hebben geleden onder het regime, waaronder Sinti, Roma, homoseksuelen, Jehovah's Getuigen en nog veel meer.

Mocht u ooit een struikelblok tegenkomen, onthoud dan: deze kleine, onopvallende platen zijn veel meer dan alleen gedenkplaten. Ze zijn ingebed in de trottoirs om bij toeval ontdekt te kunnen worden en om de herinnering aan de slachtoffers te integreren in het dagelijks leven. Dit is de betekenis achter het werk van Gunter Demnig, door velen beschouwd als het ‘grootste gedecentraliseerde kunstwerk ter wereld’. Hij ziet de struikelblokken als een vorm van eerbetoon en herinnering, terwijl critici de zorg uiten dat de stenen de slachtoffers geen recht kunnen doen door erop te trappen.

Een herinneringsproces voor iedereen

Het leggen van de struikelblokken gaat hand in hand met herdenkingsevenementen waaraan geïnteresseerde burgers en nakomelingen van de slachtoffers deelnemen. Het project creëert een directe verbinding met de historische gebeurtenissen en stelt velen in staat de persoonlijke band met de slachtoffers te herstellen Deutschland.de hoogtepunten. Er zijn al meer dan 1.200 locaties in Duitsland en veel andere Europese landen die de geest van dit project weerspiegelen.

De emotionele weerklank die struikelblokken oproepen valt niet te ontkennen. Veel mensen zijn diep ontroerd als ze de stenen zien. Zij vertegenwoordigen de mensen die ooit buren waren en wier leven tragisch eindigde. Een herinneringsproces dat van groot belang is voor onze samenleving, zodat we leren van het verleden en de lessen voor de toekomst niet vergeten.