De geschiedenis van de Meyer-huizen: lessen uit de noodzaak in Leipzig!

De geschiedenis van de Meyer-huizen: lessen uit de noodzaak in Leipzig!

De zogenaamde “Meyerhuizen” spelen een prominente rol in de Duitse woningbouwgeschiedenis. Om mensen in nood betaalbare huisvesting te bieden, legde Hermann Julius Meyer, een visionaire uitgever uit Gotha, eind 19e eeuw de basis voor een hervorming van de huurwoningbouw. Zoals de Kerkkrant Volgens rapporten richtte Meyer in 1888 de “Vereniging voor de bouw van goedkope woningen” op in Leipzig. Zijn doel was om betaalbare woningen te creëren voor gezinnen met lage inkomens en de huurprijzen te beperken tot ongeveer 15% van het gezinsinkomen.

De omstandigheden in de 19e eeuw waren catastrofaal voor de armste delen van de bevolking in steden als Berlijn. De Alexandra Foundation richtte zich hier in 1852 op met soortgelijke doelstellingen en legde daarmee de basis voor de sociale woningbouw. Hermann Meyer volgde dit pad en creëerde via zijn stichting tot aan zijn dood in 1909 ongeveer 2.700 appartementen in verschillende woonkolonies in Leipzig. Tussen 1887 en 1937 ontstonden vier van dergelijke kolonies, gelegen in Lindenau, Eutritzsch, Reudnitz en Kleinzschocher.

Een pionier op het gebied van sociale huisvesting

Meyer was niet alleen een eenvoudige uitgever, maar ook een sociaal-politiek ingestelde ondernemer. Met een totale investering van zeven miljoen mark aan het einde van zijn leven leverde hij een beslissende bijdrage aan het succes van de stichting. Zoals de Landschappen in Duitsland hoogtepunten werkte hij nauw samen met architect Max Pommer, die de Meyer-gebouwen ontwierp.

Het concept achter de Meyer-huizen was revolutionair: de huurders, voornamelijk werknemers, ambachtslieden en fabrieksarbeiders, konden zich woonruimte veroorloven die niet alleen betaalbaar was, maar ook boven de normen van die tijd. Met een gemiddelde woonoppervlakte van 40 m² zijn deze appartementen ontworpen om comfortabeler te zijn dan de typische huurkazernes van die tijd. Meyer legde ook de nadruk op het zelfbestuur van de bewoners en het creëren van gemeenschapsvoorzieningen zoals kleuterscholen en uitleenbibliotheken.

De ontwikkeling van sociale woningbouw in Duitsland

De sociale woningbouw in Duitsland heeft door de jaren heen verschillende ups en downs gekend. Zoals de website sociale woningbouw.de Zoals uitgelegd zijn er talloze wetten aangenomen om sociale huisvesting te bevorderen, te beginnen met de Non-Profit Housing Act van 1940 en eindigend met de Housing Promotion Act van 2001. Deze wetten hadden een aanzienlijke invloed op het creëren van betaalbare woningen en de steun van non-profit huisvestingsmaatschappijen.

De visie van Meyer wordt vandaag de dag voortgezet, onder invloed van stichtingen als de Margarethe Krupp Foundation, die wordt beschouwd als de grootste stichting voor sociale woningbouw in Duitsland. Het is een teken dat de ideeën die hier in Leipzig zijn begonnen, zichzelf hebben bewezen en zich de afgelopen decennia verder hebben ontwikkeld. De Meyer-huizen zijn daarom niet alleen architectonisch erfgoed, maar ook een symbool van sociale verantwoordelijkheid en gemeenschapszin in het huisvestingsbeleid.

De herinnering aan Hermann Julius Meyer leeft voort, niet alleen door het indrukwekkende onroerend goed dat zijn nalatenschap heeft nagelaten, maar ook door de groeiende gemeenschap die zich heeft ontwikkeld door inspanningen om voor fatsoenlijke huisvesting te zorgen.