Νέα αναγνώριση για εξαναγκασμένη μετεγκατάσταση: αποζημίωση 7.500 ευρώ!

Νέα αναγνώριση για εξαναγκασμένη μετεγκατάσταση: αποζημίωση 7.500 ευρώ!

Schmalkalden-Meiningen, Deutschland - Τις ερχόμενες εβδομάδες, μια σημαντική αλλαγή στο νόμο θα τεθεί σε ισχύ στη Γερμανία, η οποία επικεντρώνεται στην τύχη της αναγκαστικής μετεγκατάστασης από το GDR. Από την 1η Ιουλίου 2025, μια νουβέλα του νόμου "SED Unihindrechtinigungs" θα έχει ένα αποτέλεσμα, το οποίο προβλέπει μια εφάπαξ πληρωμή 7.500 ευρώ ως κοινωνική αναγνώριση. Παρά τη θετική εξέλιξη, η αβεβαιότητα σχετικά με τον αριθμό των ενδιαφερομένων για τη Thuringia παραμένει, αφού πολλοί δεν μπορούν πλέον να ζουν.

Οι αναγκαστικές κυκλοφορίες που έλαβαν χώρα στη δεκαετία του 1950 και του '60 είναι ένα σκοτεινό κεφάλαιο στη γερμανική ιστορία. Η κυβέρνηση της GDR ανάγκασε χιλιάδες ανθρώπους τη νύχτα και τις εκστρατείες ομίχλης να μετεγκατασταθούν, συχνά με το πρόσχημα ότι ζούσαν πολύ κοντά "στα δυτικά". Ένα παράδειγμα είναι η οικογένεια Brunhilde Gerlach, η οποία μεταφέρθηκε από το Wohlmuthausen στην Gotha. Μια άλλη μοίρα είναι αυτή του Günther Henneberger, ο οποίος έχασε την πατρίδα του τον Μάιο του 1952 κατά τη διάρκεια του περιβόητου "Aktion Vermen".

Οι υποχρεωτικές εκθέσεις λεπτομερώς

Συνολικά καταγράφηκαν συνολικά μεταξύ 11.000 και 12.000 ατόμων κατά τη διάρκεια των αναγκαστικών μετεγκαταστάσεων. Αυτά έλαβαν χώρα σε διάφορες προωθήσεις, συμπεριλαμβανομένων των "περιγραμμάτων δράσης" και των "δράσης Unwreistlers" το 1952, καθώς και το "σχόλιο" και "aktion kornblume" το 1961. Οι άνθρωποι συχνά έσπασαν από τα σπίτια τους χωρίς προειδοποίηση και φορτώθηκαν σε φορτηγά, τα οποία όχι μόνο οδήγησαν σε χαοτικές συνθήκες, αλλά και μείωσαν την περιουσία τους.

Ένα παράδειγμα είναι το χωριό Zicherie, το οποίο κατεδαφίστηκε το 1952. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, πολλοί άνθρωποι που επλήγησαν από τα μέτρα βρίσκονταν σε μόνιμη κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Μεταξύ αυτών που πληγούν ήταν επίσης εκκλησιαστικοί, πρώην μέλη του NSDAP και πολλοί που έρχονταν σε επαφή με τη Δύση μέσω της ενδοχώρας.

Οι συνέπειες για όσους επηρεάζονται

Οι μετεγκαταστάσεις είχαν σοβαρές επιπτώσεις στις ενδιαφερόμενες οικογένειες. Πολλοί δεν είδαν ξανά την ιδιοκτησία τους και δεν είχαν πλέον τη δυνατότητα να επιστρέψουν στις ζώνες αποκλεισμού μέχρι το 1990. Αυτές οι απώλειες παρέμειναν χωρίς εκτίμηση για χρόνια. Μόλις το 1990, μετά τη στροφή, το θέμα ήρθε στην ημερήσια διάταξη μέσω του "Νέου Φόρουμ", το οποίο οδήγησε στη δημιουργία ενός συλλόγου που αντιλήφθηκε τα συμφέροντα της αναγκαστικής απόσβεσης.

Αν και τέθηκε σε ισχύ ο νόμος αποκατάστασης τον Σεπτέμβριο του 1990, συλλέχθηκε και πάλι με επανένωση. Μόνο το 1994 ψηφίστηκε ένας νόμος που επέτρεψε τις αιτήσεις αποκατάστασης, χωρίς επαρκή εκτίμηση.

Η επερχόμενη αλλαγή στον νόμο δεν είναι μόνο ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά και μια καθυστερημένη αποδοχή της ιστορίας. Αυτή η πληρωμή δεν προορίζεται ως αποζημίωση για τις απώλειες που υπέστησαν, αλλά αντιπροσωπεύει μια επίσημη αναγνώριση των δεινών που υπέστη την αναγκαστική μετεγκατάσταση. Παραμένει να δούμε πώς θα αναπτυχθεί η αντίληψη και η μνήμη τα επόμενα χρόνια. Η μοίρα αυτών των ανθρώπων δεν πρέπει να ξεχαστεί και είναι στην κοινωνία να διασφαλιστεί ότι η μνήμη παραμένει ζωντανή.