Καταπολέμηση για το σπίτι: Παλιά ιδιοκτήτες γραφεία καταιγίδων Land Register!

Καταπολέμηση για το σπίτι: Παλιά ιδιοκτήτες γραφεία καταιγίδων Land Register!

Suhl, Deutschland - Στις 10 Νοεμβρίου 1989, ο τοίχος έπεσε και μαζί του τα σύνορα μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Αυτή η στροφή έφερε ευφορία και ένα κύμα αλλαγών για πολλούς Ανατολικούς Γερμανούς. Αλλά με την επανένωση, εμφανίστηκαν επίσης παλιές ερωτήσεις που παρέμειναν ασαφείς. Οι πρώην ιδιοκτήτες και οι κληρονόμοι τους έθεσαν απαιτήσεις στην ακίνητη περιουσία, τα οποία έγιναν ένα πραγματικό πρόβλημα για τους κατοίκους που συχνά έζησαν σε αυτά τα σπίτια εδώ και χρόνια. Ο αγώνας για την ιδιοκτησία ξέσπασε και οδήγησε σε μια πραγματική καταιγίδα στα γραφεία της γης, από το Rügen στο Suhl. Εκεί, για παράδειγμα, οι χρήστες ακινήτων που μεταφέρθηκαν κατά τη διάρκεια της περιόδου GDR προσπάθησαν να προστατεύσουν τα δικαιώματά τους και ταυτόχρονα να εξασφαλίσουν την ύπαρξή τους. Αυτές οι απαιτήσεις τροφοδότησαν τους φόβους. Το εμπόδιο: οι απαιτήσεις της επιστροφής της ακίνητης περιουσίας πριν από την αποζημίωση για τις ανθρώπινες μοίρες και προκάλεσε μια πικρή σύγκρουση για την ιδιοκτησία και τα δικαιώματα. Αυτό αναφέρει το Prisma για τις δυσκολίες που σχετίζονται με την επανένωση.

Ένα συνοπτικό παράδειγμα είναι η οικογένεια Τούρκ από το Falkensee. Τα Χριστούγεννα του 1989 επισκέφθηκε έναν άνδρα από το Δυτικό Βερολίνο, ο οποίος ήταν ιδιοκτήτης του ακινήτου και του σπιτιού και ζήτησε από την οικογένεια να μετακομίσει. Μετά από 25 χρόνια στο σπίτι, για τα οποία κατέβαλαν ένα ενοίκιο 100 σημείων GDR, αυτό οδήγησε σε ένα βίαιο επιχείρημα που ακόμη και κλιμακώθηκε στον φράκτη του κήπου. Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση είχε αναγκάσει την ανάκαμψη των πρώην αγαθών μετά την επανένωση και τόσες πολλές αξιώσεις ακινήτων έγιναν και πάλι οξείες. Μέχρι τον Ιούνιο του 1990, τα δύο γερμανικά κράτη συμφώνησαν για μια διαδικασία για τη ρύθμιση των ανοικτών ζητημάτων περιουσιακών στοιχείων, τα οποία καθορίστηκαν στις 29 Σεπτεμβρίου 1990 από το Λαϊκό Επιμελητήριο του GDR στο νόμο για τον πλούτο: "Επιστροφή πριν από την αποζημίωση". Αυτός ο κανονισμός όχι μόνο διεγείρει την retransfer, αλλά προκάλεσε επίσης μεγάλη αβεβαιότητα στις κοινότητες της Ανατολικής Γερμανίας.

Μια πικρή νομική διαφωνία

Η επεξεργασία πάνω από δύο εκατομμυρίων αιτήσεων στα γραφεία ιδιοκτησίας της Ανατολικής Γερμανίας χρειάστηκε χρόνια, γεγονός που επανειλημμένα προκάλεσε κριτική στο κοινό. Έτσι, η οικογένεια του Τούρκων έχασε επίσης το επιχείρημά τους και έπρεπε να απομακρυνθεί από το γνωστό σπίτι τους. Παρ 'όλα αυτά, έλαβε 65.000 D-Marks για εργασίες ανακαίνισης και ανακαίνισης και λίγα χρόνια αργότερα η οικογένεια έχτισε ένα νέο σπίτι στη δική της γη. Αυτό δείχνει πόσο έντονα οι πραγματικότητες της ζωής επηρεάστηκαν από τη νέα ιδιοκτησία και πόσοι άνθρωποι έπρεπε να πολεμήσουν με τις νέες σχέσεις ιδιοκτησίας.

Η επανένωση όχι μόνο οδήγησε σε προσωπικές συγκρούσεις. Η συζήτηση σχετικά με τη μεταρρύθμιση του δαπέδου, την οποία πολλές οικογένειες είχαν κοστίσει τη γη τους στη Σοβιετική Ζώνη Κατασκευής μετά το 1945, αυξήθηκε επίσης. Ο διαχειριστής διαδραμάτισε αμφιλεγόμενο ρόλο στην ιδιωτικοποίηση των πρώην περιουσιακών στοιχείων της GDR και δεν διένεψε τις αποδόσεις στους κανονισμούς. Το υπόβαθρο αυτών των διαφορών είναι ότι πολλοί πρώην ιδιοκτήτες γης που είχαν μια λειτουργία κάτω από το ναζιστικό καθεστώς απέτυχαν να αντισταθμίσουν. Η πολυπλοκότητα των κανονισμών εκείνη την εποχή εξακολουθεί να διασφαλίζει τις συζητήσεις σήμερα.

Μια μελλοντική εμφάνιση

Παρά τις πολλές προκλήσεις, πολλές οικογένειες έχουν αποδεχθεί τις περιστάσεις και ήταν σε θέση να προωθήσουν θετικές εξελίξεις στις κοινότητές τους. Ο κοινωνικός οικονομολόγος Dirk Löhr υπογραμμίζει ότι μια νέα σχέση με τα δικαιώματα ιδιοκτησίας θα μπορούσε να είναι μια ορισμένη λύση κατά των ανισοτήτων. Οι επιστροφές των μελών της οικογένειας είναι συχνά επιτυχείς και επιτρέπουν νέες θέσεις εργασίας στην περιοχή. Η απώλεια της ιδιοκτησίας, όπως ήταν οδυνηρή όπως ήταν, έχει προκαλέσει πολλούς να συμβάλουν ενεργά στη νέα τους κοινότητα και να ξεπεράσουν τη δυσαρέσκεια.

Η κληρονομιά του 1989 δεν είναι μόνο η απώλεια και η αντιπαράθεση, αλλά και η ελπίδα και η πιθανότητα μιας νέας εκκίνησης. Τελικά, αφήνεται σε όλους τους εμπλεκόμενους, πώς αντιμετωπίζουν ο ένας τον άλλον και πώς αντλούν τις θετικές πτυχές από την ιστορία. Οι προκλήσεις του παρελθόντος όχι μόνο μας διαμόρφωσαν, αλλά δημιούργησαν επίσης την ευκαιρία να διαμορφώσουμε ενεργά το μέλλον.