Artystyczna zarośnięta łąka niedaleko Rerika – sztuka i ochrona przyrody w połączeniu!

Artystyczna zarośnięta łąka niedaleko Rerika – sztuka i ochrona przyrody w połączeniu!

Coś niezwykłego dzieje się w malowniczej okolicy Garvsmühlen, niedaleko trasy L122 w pobliżu Rerik. Bruno Blank, który nabył teren 15 lat temu, na powierzchni 4,5 ha utworzył dziką łąkę, z której część stanowi prawnie chroniony biotop podmokły. To nie tylko schronienie dla różnych gatunków motyli i roślin bagiennych, ale także miejsce, w którym znajdują się dziwaczne instalacje artystyczne, takie jak przedmioty przebrane za budki telefoniczne, odwrócony samochód i motorower na małej wyspie. Ale nie wszyscy mieszkańcy są entuzjastycznie nastawieni do tego zarostu; niektórym przeszkadza nieskoszony stan łąki, bez podawania konkretnych nazw, jak podaje [Ostsee-Zeitung].

Biotop odgrywa istotną rolę w strukturze ekologicznej regionu. Pełnomocnik ds. ochrony torfowisk Erik Asmus podkreśla znaczenie tego obszaru, zwłaszcza jako siedliska zagrożonych gatunków, takich jak żaba moczarowa, która znajduje się na Czerwonej Liście. Torfowiska są uważane za cenne siedliska i mają decydujący wpływ na klimat, ponieważ są efektywnymi magazynami węgla. Nienaruszone wrzosowiska mogą magazynować więcej CO₂ niż lasy, natomiast osuszone wrzosowiska stają się pochłaniaczami CO₂. Niestety, tylko około 5% pierwotnych torfowisk w Niemczech to tereny bliskie naturze, często zagrożone przez intensywną eksploatację, taką jak wydobywanie i niszczenie torfu, jak zauważa [NABU].

Sztuka i natura w harmonii

Połączenie sztuki i natury sprawia, że ​​jest to wyjątkowy cel podróży. Oryginalne dzieła sztuki, które od lat walają się na łące, miały tak naprawdę pobudzać do myślenia i tworzyć więź między człowiekiem a naturą. Mieszana flora i fauna w połączeniu z instalacjami artystycznymi tworzy uderzający obraz, który może przyciągnąć wielu odwiedzających. Jednak Bruno Blank martwi się o przyszłość biotopu. Planuje w dłuższej perspektywie zabezpieczyć teren i ewentualnie przekazać go fundacji, jednak obawia się, że w fundacjach zabraknie kadr, które mogłyby zająć się takimi projektami.

Rozmiary regionalnych wrzosowisk obejmują około 40 000 hektarów wrzosowisk w powiecie Rostock. Te cenne ekosystemy to nie tylko siedliska różnych gatunków, ale także naturalne zbiorniki wodne. Powszechna praktyka wydobywania i odwadniania torfu zagraża tym wrażliwym regionom. Dlatego NABU angażuje się w ochronę i renaturację wrzosowisk na całym świecie, aby zachować to cenne siedlisko.

Znaczenie wrzosowisk

Różne typy torfowisk mają fundamentalne znaczenie dla różnorodności biologicznej. Torfowiska wysokie, zasilane wyłącznie wodą deszczową i ubogie w składniki odżywcze, są domem dla specjalnych gatunków roślin, takich jak torfowce i różne trawy. Z kolei torfowiska mają połączenie z wodami gruntowymi i są bogatsze w gatunki, ale są też zagrożone. Zagrożone są różnorodne rośliny i zwierzęta występujące w tych siedliskach. Należą do nich brzoza karłowata, rosiczka długolistna i wiele gatunków owadów znajdujących się na liście gatunków zagrożonych, jak podsumowuje [BfN]. Renaturyzacja i ochrona tych obszarów jest zatem ważna nie tylko dla różnorodności biologicznej, ale także dla naszego środowiska jako całości.

Zaangażowanie Bruno Blanka w ochronę swojego biotopu można postrzegać jako przykład aktywnych środków ochrony przyrody. Połączenie sztuki i ekologii oferuje nie tylko walory estetyczne, ale także możliwość uwrażliwienia ludzi na znaczenie wrzosowisk. Ostatecznie odpowiedzialność za ochronę i zachowanie tych cennych siedlisk spoczywa na nas wszystkich.