Greifswald celebruje morskie skarby kultury za pomocą dywanów plażowych!

Greifswald celebruje morskie skarby kultury za pomocą dywanów plażowych!

Stara tradycja tkania dywanów rybackich przeżywa na Pomorzu Zachodnim fascynujące odrodzenie. Gertrud Fahr i Sebastian Schmidt z inicjatywy „Hille Tieden” sześć lat temu dali sygnał do startu w porcie muzealnym w Greifswaldzie, aby utrzymać tę formę sztuki przy życiu. Co roku produkowanych jest około 1000 dywaników plażowych, które są wykonane z bawełny organicznej w procesie sitodruku i których geometryczne wzory cieszą się dużym zainteresowaniem kupujących. „Dochód ze sprzedaży wykorzystujemy na cele charytatywne” – wyjaśnia Schmidt. „Oznacza to, że możemy wspierać warsztaty kreatywne i projekty z zakresu edukacji ekologicznej.”

Pierwotnie od 1928 roku rybacy projektowali i tkali te ręcznie tkane dywany z owczej wełny w wolnym czasie. Pierwsze projekty wyszły od Rudolfa Stundla i jego żony Friedy Stundl-Pietschmann. Dywany z wioski rybackiej Freest i okolic, takich jak wsie Lubmin, Spandowerhagen i Kröslin, były w czasach NRD sprzedawane jako „dywany rybackie Freester”. Dziś dywany te są czymś więcej niż tylko produktem – są częścią niematerialnego dziedzictwa kulturowego. Jak podaje portal, od marca 2023 roku pomorskie dywany rybackie zostały oficjalnie uznane przez niemiecką Komisję ds. UNESCO fischer dywany-aus-vorpommern.de zgłoszone.

Zachowaj kawałek dziedzictwa kulturowego

Dzięki swojej inicjatywie Fahr i Schmidt angażują się w zachowanie wiedzy i umiejętności nielicznych obecnie aktywnych tkaczy. Nie wolno zapominać o tej tradycji. Nacisk położony jest nie tylko na wiązanie, ale także na przypomnienie motywów marynistycznych, które nadają dywanom niepowtarzalny urok. Ważne jest promowanie wspólnoty i rzemiosła, a co za tym idzie wzmacnianie pewnego związku z regionem i historią.

Zapotrzebowanie na te wyjątkowe dywany pokazuje, że ludzie cenią swoje korzenie. „W ostatnich latach otrzymujemy coraz więcej zapytań z różnych regionów Niemiec, a nawet z zagranicy”, mówi Fahr. „Oznacza to, że tradycja ta jest obecna nie tylko tu, na Pomorzu Zachodnim, ale jest doceniana wszędzie.” Inicjatywa pragnie w dalszym ciągu wykorzystywać tę uwagę do oferowania warsztatów i wydarzeń, które utrzymują rzemiosło przy życiu.

W wioskach i miasteczkach takich jak Greifswald, Wolgast, Lassan i Uznam wciąż można znaleźć ekscytujący wgląd w sztukę tkactwa. „Nie chodzi tylko o same produkty, ale także o historie związane z każdym dywanem” – podsumowuje Schmidt. Trwałość tej tradycji jest głównym przedmiotem zainteresowania inicjatywy, a reakcja z regionu i spoza niego pokazuje, że istnieje duży talent do zapewnienia nowego miejsca dla dywanów rybackich w pamięci kulturowej ludzi.